De Sinksensfoor stond gisteravond gedurende bijna twee uur op de Heizelvlakte. Geen enkele attractie op Spoor Noord is zo’n rollercoaster als deze België-Wales. Na een halfuur stonden de Rode Duivels al aan te schuiven aan de paspoortcontrole richting Amerika (3-0). Na 70 minuten leek een klein drama in de maak (3-3), maar op de valreep werden de reisplannen opnieuw opgediept (4-3). Veel reden tot vreugde was er echter niet. Met deze defensie en deze Lukaku en De Bruyne wordt het in het beste geval een kort verblijf in de VS.
De twee eerste opdrachten in de voorronde voor het WK 2026 verdienen niet meer dan een zucht van opluchting. Reden tot blijdschap is er geenszins. Met vier op zes werd het absolute minimum behaald. Terwijl het er gisteravond even heel mooi uitzag. 3-0 voor na minder dan een halfuur, weliswaar met wat hulp van de ref die een penalty had gezien, tegen een land dat slechts twee keer aan het WK deelnam (1958, 2022) en een ploeg bestaande uit spelers uit de Engesle tweede divisie, die mentaal uitgeteld moesten zijn na drie uppercuts.
De ref was zo eerlijk om de bezoekers ook een strafschop cadeau te doen (3-1), maar meteen na de rust had de ingevallen Lukebakio met de ogen toe voor 4-1 moeten zorgen. Doodzonde, ondanks de late zege, want het doelsaldo kan beslissend zijn. Als beide teams geen fouten meer hadden gemaakt (wat in deze groep mag verwacht worden), mochten de Belgen in Cardiff in geval van 3-0 of 4-1 winst met twee goals verschil gaan verliezen. Dat moet zelfs met deze afweer doenbaar zijn.
Kneusjes
Plots grepen de Welshmen de partij in handen en bij 3-3 brak het angstzweet uit bij bondscoach Rudi Garcia. Kevin De Bruyne maakte er echter in de 88ste minuut nog onverwacht 4-3 van. En werd dan prompt vervangen door Saelemaekers, die al twee keer eerder weer was gaan zitten vooraleer in te vallen. Was de 4-3 in het scenario van een vroegere wissel nog gevallen?
Dat Saelemaekers niet aan de aftrap stond was overigens de vreemdste beslissing van de bondscoach. Hij was vrijdag in Noord-Macedonië de beste, of beter gezegd de minst slechte, Duivel geweest. Dat bij de rust Lukebakio de voorkeur kreeg op Saelemaekers was helemaal onbegrijpelijk.
De kritiek op de sociale media spitste zich echter weer op de defensie toe. Faes en Debast zijn hoegenaamd geen hoogvliegers. Maar wie durft iemand noemen die beter is? Brandon Mechele, die er in Murcia tegen Oekraïne een puinhoop van maakte? En toen Koni Dewinter al vroeg moest invallen voor de geblesseerde Meunier, werd het pas echt huilen met de lamp aan. Die verhalen over een nakende transfer naar een Italiaanse topper kunnen alleen van zijn makelaar komen.
Het is onbegrijpelijk dat een land dat veertig jaar geleden op een van de betere verdedigingen van de wereld vertrouwde (Gerets, Luc Millecamps, Meeuws, Renquin) nog alleen verdedigende kneusjes in huis heeft. En dat terwijl de jeugdopleidingen in dit land nooit beter zijn geweest.
Duizelingwekkend
Een goed team begint met een stevige defensie. Als je die niet hebt, kan je het alleen redden met een flitsende en doeltreffende aanval. Die bestond gisteren alleen uit Jeremy Doku. De bezoekers kregen geen vat op zijn duizelingwekkende dribbels, maar de Borgerhoutenaar stond er alleen voor. Waar waren Romelu Lukaku en Kevin De Bruyne in deze twee interlands? KDB was beter dan in Skopje, maar geen moment de leider die zijn team bij de hand nam. Big Rom zette alleen een strafschop om. Voor de rest kan ik me geen geslaagde actie voor de geest halen in 180 minuten.
Ja, het is een lang seizoen geweest voor die jongens, maar dit waren wedstrijden op boemeltempo. Zou Pep Guardiola het dan toch bij het rechte eind hebben en zou je als Napoli je niet eens bedenken vooraleer een krabbel van vele miljoenen te zetten? King Kev miste bovendien een rits matchen door blessures en zat nadien vaker op de bank dan hem lief was. In de Final Four liepen ook allemaal jongens met veel kilometers op de teller. Met een veertiger als Cristiano Ronaldo of een dertiger als Bruno Fernandes, die dit seizoen 66 wedstrijden speelde waarin hij zijn zwakke team leiding moest geven, hielden de Portugezen het jonge en briljante Spanje af.
Schimmen
De conclusie kan alleen zijn dat de wereldtop ver weg is. België verdient de achtste plaats op de Fifa Ranking absoluut niet meer. Daarom hadden de Rode Duivels de handen vol met Noord-Macedonië (67ste) en haalden ze het slechts met de hakken over de sloot tegen Wales (29ste). Onze twee toppers zijn schimmen van zichzelf geworden en in Amerika weer een jaartje ouder. Zullen we ons troosten met de gedachte dat Amerika geen land meer is waar je met plezier voor langere tijd naartoe trekt?
