Het is moeilijk om in het voetbal nog verrast te worden, maar het ontslag van Nicky Hayen gisteren bij Club Brugge was desondanks verbazingwekkend. Ik had nochtans zondagavond al in mijn weekoverzicht het woord crisis laten vallen, maar algemeen werd verwacht dat de coach iets meer krediet verdiende en zou krijgen. Bovendien was het moment wel echt heel vreemd: twee dagen voor een match in de Champions League. De wissel Hayen-Leko is heel slecht gevallen bij het brede publiek (zie de onwetenschappelijke peilingen in de kranten) en blijkbaar ook bij de Brugse achterban. Dat heeft ook met de manier waarop en de figuur van Ivan Leko te maken.
Het gaat inderdaad niet goed met Club Brugge dit seizoen. De prestaties in de Champions League zijn wisselvallig en de afstraffingen in München en Lissabon liggen nog vers in het geheugen. Het is echter vooral de nationale competitie die blauw-zwart zorgen moet baren. Drie op twaalf in de jongste wedstrijden en nu zelfs van de tweede plaats verdrongen door … STVV.
Resultaten beneden de verwachtingen en Hayen mag daar verantwoordelijk voor worden gehouden. Maar niet alleen hij. Deze zomer werd, onder andere op deze pagina’s, verwittigd dat de ploeg verzwakt was. Met Ardon Jashari vertrok dé pijler van het middenveld, de man die Vanaken de mogelijkheid gaf om alleen aanvallend te denken. Met Maxim De Cuyper vertrok niet alleen een goede verdediger maar ook een aantal doelpunten en assists. Chemsdine Talbi en Andreas Skov Olsen (ondanks een minder laatste seizoen) namen het gevaar op de flanken mee en Ferran Jutgla een mand vol doelpunten.
Iedereen is vervangbaar, is het motto van het Basecamp in Westkapelle. Dat klopt, maar niet alle vervangers zijn een schot in de roos. Achterin werd met wisselend succes beroep gedaan op de eigen jeugd (Sabbe, Seys). Op het middenveld viel Ludovit Reis al meteen uit en is Aleksandar Stankovic een schim van Jashari. Voorin hebben we nog niets te zien gekregen van Mamadou Diakhon en hebben Carlos Forbs en Nicolo Tresoldi onregelmatig gepresteerd. De balans is overduidelijk: deze selectie is een stuk minder dan de vorige. Tot overmaat van ramp komt Christos Tzolis in deze jaargang niet aan de enkels van de Tzolis de vorige campagne.
Zelfkritiek
Zelfkritiek is aan onze clubleiders, en al zeker niet aan Bart Verhaeghe, niet besteed. Als de schuld niet bij hen ligt, moet ze wel bij de coach liggen. ‘Hij krijgt geen vuur meer in de ploeg’, wordt er dan gefluisterd. Alsof een trainer van een Brabants paard een koerspaard kan maken. En ja, Nicky Hayen is – ondanks wat hij de twee voorbije seizoenen bij Club presteerde – Pep Guardiola niet. Bovendien kreeg Pep er de voorbije maanden ook niet altijd het vuur in bij Manchester City.
Club Brugge opteerde dan maar voor de korte termijn. Met Ivan Leko zal het vuur (misschien en even) terugkeren. Dat wil zeggen dat er geroepen en getierd zal worden in de kleedkamer en dat er langs de zijlijn een Duracell-konijn zal heen en weer springen. Soms helpt het, vaak ook niet. ‘Een bewijs dat ik mijn werk vooraf niet goed heb gedaan’, was de stelling van Ariël Jacobs, die bijna alleen van de bank kwam om tijdens de rust een theetje in te schenken. Maar niet geschoten, nooit prijs, denken ze bij Club.
Integriteit
De reactie op de trainerswissel was ronduit negatief. Zowel in Het Nieuwsblad als Het Laatste Nieuws vond zo’n 85 procent van de stemmers het een foute beslissing. Daar zitten natuurlijk veel Club-haters bij, maar ook veel blauw-zwarte fans lijken niet erg opgezet met de trainerswissel. Hayen heeft dan ook veel hogere ‘guncijfers’ dan de clubhopper Leko, wiens naam ook viel tussen de niet zo Propere Handen. Dat AA Gent de transfer via de media moest vernemen, maakt het allemaal nog wat minder fraai.
Om dergelijke weinig zo stichtende toestanden te voorkomen, stel ik voor om de Spaanse regel in te voeren. Daar mag een trainer maar één club per seizoen leiden. Vandaag blauw-wit en morgen blauw-zwart is er uitgesloten. Ingevoerd op vraag van de coaches. Het heeft tot minder ontslagen geleid en komt vooral de integriteit van de sport ten goede. En dat lijkt op een moment als dit hoognodig.
Nog dit: benieuwd hoe Leko morgenavond even voor negen in Jan Breydel wordt ontvangen. De applausmeter gaat niet breken. AA Gent wil nu blijkbaar Rik De Mil in Charleroi weghalen. Klaag dan niet over wat Club Brugge deed.
