Anderlecht-archivaris Franky De Meyer leverde de beelden voor het boek Eeuwige 25 Anderlecht. Het is dus zeker zijn boek. Hij bezocht de nog levende paars-witte legendes het voorbije jaar om hen het boek persoonlijk te overhandigen. Hij werd overal hartelijk ontvangen. In deze rubriek brengt hij om de zeven dagen het verhaal van zijn bezoeken. Eeuwige 25 Anderlecht is hier te koop. Deze week: Vincent Kompany.
Foto in Venlo
‘Het was mei 2019. De telefoon rinkelde en de mij slechts heel vaag bekende auteur Raf Willems vertelde me dat hij een boek schreef over ‘Eeuwige 25 Anderlecht’. Met andere woorden: portretten van de volgens hem 25 belangrijkste Anderlechtspelers uit de geschiedenis Hij zocht vooral foto’s van oudere spelers en was mij op die wijze op het spoor gekomen.
Ik vertelde hem over mijn uitgebreid Anderlechtarchief en hij bood me aan om als coauteur te fungeren als ik de hele fotografie van het boek voor mijn rekening nam. Dat liet ik mij geen twee keer zeggen, vooral nadat hij me verzekerde dat ik twee eigen pagina’s in het boek kreeg om mijn eigen werk te beschrijven. Op dat moment besefte ik allerminst wat me nog zou overkomen, in de goede zin van het woord welteverstaan. Toen ik twee maand later de stageplaats van Anderlecht in Venlo bezocht, mocht ik met Vincent Kompany op de foto.
Michel misgelopen
In de verste verte dacht ik er toen niet aan dat ik hem vijf maanden later zou ontmoeten om mijn boek te overhandigen. In een periode van drie weken had ik het boek al kunnen geven aan Pär Zetterberg, Frank Vercauteren, Jef Jurion, Luc Nilis, Ludo Coeck (via zijn zus Suzy), Marc Degryse, Gilles Van Binst en Jan Mulder. Al deze ontmoetingen waren uitvoerig voorbereid en gepland. Die met Vincent Kompany kwam compleet onverwacht op mijn pad. Op 24 november 2019 speelde Anderlecht thuis tegen KV Kortrijk. ’s Middags ontmoette ik Jan Mulder in de studio’s van Play Sports en ’s avonds na de wedstrijd zou ik een hoogtepunt beleven door mijn boek ook aan Mister Michel te mogen geven. Mijn standpunt: boven de ‘Eeuwige 25’ bevinden zich Meneer Constant en Mister Michel.
Mijn verlangen was om samen met vader-zoon Verschueren op de foto te gaan. Michael Verschueren veroverde mijn hart tijdens een gesprek na een wedstrijd van de Anderlechtdames. De match eindigde op 0-0 en nadien diende ik te wachten op telefoontje van Wim De Meyer. Die zou me tot bij hen brengen. Het duurde toch een tijdje voor mijn telefoon rinkelde en vol adrenaline volgde ik Wim in het stadion. Hij stelde me voor aan Michael, maar tot mijn ontgoocheling vertelde hij me dat zijn vader Michel al was vertrokken. Vermoedelijk omdat hij zijn teleurstelling bij het slechte resultaat tegen Kortrijk niet kon verbijten. Na een korte babbel met Michael vertrok ik en vloekte hardop om dat ik zo overtuigd was om mijn gloriemoment te beleven.
Vincent komt buiten
Ik draaide de knop snel om omdat ik er plots aan dacht welke mooie momenten ik al had beleefd. Ik was daar samen met Carine, de vrouw die mijn werk respecteert en er ook al veel voor heeft gedaan. Toen we beneden in de hal kwamen, zagen we de spelers één voor één verdwijnen naar de achterkant van het stadion. Ineens viel mijn euro dat Vincent in mijn boek stond en daar ook nog rondliep. Ik wist dat hij zich bijzonder moeilijk liet benaderen, maar….stel je voor! Alle spelers waren al vertrokken en vroeg of laat zou hij toch ook moeten buiten komen. Dat duurde een hele tijd, maar ik kon hem toch niet te woord staan. Toen kreeg ik het idee om naar de achterkant van het stadion te lopen.
En ja, de spurt van mijn leven werd beloond. Enigszins buiten adem sprak ik Vincent aan. Hij luisterde aandachtig naar mijn verhaal over het boek en sprak de woorden ‘dank je wel’ uit. Waauw! Klasse! Ik moet bekennen dat hij de eerste speler was, waarvan ik onder de indruk kwam dat hij naast mij stond. Hij straalt immers echte persoonlijkheid uit! Weer een mooie ervaring rijker. Zeker toen ik later het bericht kreeg dat Vincent de dag na de match ’s ochtends in het stadion mijn boek zat te lezen. Iemand sprak hem erop aan en hij vertelde dat hij het had gekregen van een supporter. Ik vind het bijzonder leuk dat mijn naam bij al onze iconen wel een belletje doet rinkelen.
En het eindigde helemaal mooi: twee weken later ging mijn wens in vervulling. De ontmoeting met vader-en-zoon-Verschueren was een feit! Mijn verhaal kon niet meer stuk en wordt zelfs mooier en mooier.’
Eeuwige 25 – Eeuwige 25 van Anderlecht: van Mermans tot Kompany | Raf Willems
