Anderlecht-archivaris Franky De Meyer leverde de beelden voor het boek Eeuwige 25 Anderlecht. Het is dus zeker zijn boek. Hij bezocht de nog levende paars-witte legendes het voorbije jaar om hen het boek persoonlijk te overhandigen. Hij werd overal hartelijk ontvangen. In deze rubriek brengt hij om de zeven dagen het verhaal van zijn bezoeken. Eeuwige 25 Anderlecht is hier te koop. Deze week: Morten Olsen
Uit de toon?
Als supporter heb je een beeld van een speler maar ook via media wordt er een imago van spelers gecreëerd . Wanneer je de spelers jaren na hun carrière ontmoet is dit totaal anders, want je krijgt een beter beeld hoe ze zijn als persoon. De gesprekken gaan vooral over de periode bij Anderlecht maar ook over de loopbaan en privégesprekken. Zoals altijd ga ik zeer ontspannen naar ontmoetingen met de gedachte: ik zal het wel zien. Bijna altijd worden dit lange ontmoetingen. Zeker omdat ik gewoon doe, maar vooral omdat ik zeer veel weet over Anderlecht en dat is het grote pluspunt om de gesprekken vlot te laten verlopen.
Deze ontmoeting is ook eentje om in te kaderen. Morten had mij tijdens ons telefoongesprek laten weten dat er werken waren vanaf Ruisbroek en dat dit voor lange files zorgde. Ik antwoorde dat ik altijd op tijd vertrek: dat heb ik meegekregen in mijn opvoeding. Zoals altijd ben ik te vroeg en parkeer ik mij even in de buurt wachtend tot het tijd is om aan te bellen. Nu, in de straat van Morten kon ik niet parkeren, en ik zette mijn auto voor de oprit. Het flitste door mijn hoofd dat mijn Ford Focus uit de toon viel.
Toen de poort openging kwam Morten van ver aangewandeld. Hij was even bij zijn dieren geweest. Hij verwelkomde mij hartelijk. We namen plaats in de veranda met een ongelooflijk mooi uitzicht. Veel groen en een mooie blik op Brussel. Je kan echt mooi inschatten waar het stadion van Anderlecht ligt en je ziet het Atomium in de verte. Gewoon heerlijk, het voelde alsof ik op vakantie was. Het beeld dat Morten een gentleman was klopte helemaal. Ik kreeg een koffie aangeboden en hij haalde taart uit de ijskast. Franky, kies maar wat je wilt.
Drie titels en de UEFA Cup
We begonnen direct over Anderlecht te praten en wist hem te vertellen dat hij in 1980 op 31-jarige leeftijd samen met Michel Verschueren van RWDM naar Anderlecht kwam. Ik grapte dat we samen kwamen want 1980 was ook het jaar dat mijn papa mij meenam naar de wedstrijden. Morten vertelde mij, aan de hand van een ploegfoto, dat er ook veel mensen met voetbalkennis op het veld stonden die later trainer werden: o.a. Broos, Haan, Vercauteren en hijzelf.
We praten veel over toenmalig trainer Tomislav Ivic over diens visie van het voetbal plus zijn enorme gedrevenheid. Van Ivic krijg ik nog altijd rillingen door mijn lichaam als ik denk aan het feest van 100 jaar Anderlecht. Toen nam hij mij vast, kneep in mijn arm en zei: ‘jij bent een echte Anderlechtsupporter’. Nadat Ivic zijn foto’s had bekeken in mijn map was hij zo onder de indruk dat hij zei: dit wil ik kopen. Ik antwoorde dat dit voor geen geld van de wereld te koop is. Ivic was daar samen met zijn vriend Arnold Rijsenburg, toenmalig jeugdtrainer van Anderlecht.
Ik maakte Ivic zo blij toen ik bij het idee kwam om de foto’s op een stick te zetten en aan Arnold te bezorgen. Hij knuffelde mij en vertelde dat hij de foto’s zou gebruiken. Want zijn plan was om twee jaar later terug naar zijn land te gaan, en daar een hotel te openen. En de foto’s zou hij gebruiken om daar te hangen. Morten bekeek zijn foto’s, waaronder ook een aantal foto’s van kampioenenvieringen. Want in zes jaar Anderlecht werd hij drie keer kampioen plus winnaar van de UEFA Cup in 1983.
Testwedstrijden
Oud-spelers die in de jaren tachtig kampioen werden met Anderlecht vinden die van 1986 de allermooiste, door de veelbesproken testwedstrijden met Club Brugge. Vooral de terugwedstrijd in Brugge, waar vooraf veel om te doen was over het al dan niet opstellen van René Vandereycken, en ook andere zaken. Hier zijn lange discussies aan vooraf gegaan. Ik heb het geluk gehad om daar met veel spelers over te praten die er toen bij waren. Onder meer Demol, Grün, Olsen, Scifo, Vandereycken en ook toenmalig coach Arie Haan. Elk met zijn verhaal waardoor ik perfect kan inschatten waarom dit de mooiste is.
Zeker als je het verloop van de wedstrijd bekijkt. Bij de 1-0 balverlies Vandereycken daarna maakt Vandereycken de 1-2 Demol maakt de 2-2 en Vandereycken kreeg ook nog de rode kaart. Door alle commoties moet dit echt fantastisch geweest zijn om te titel te pakken. Als extra komt erbij dat Antoine Vanhove na de wedstrijd Michel Verschueren gelukt wenste met de titel en ook met de woorden dat Anderlecht de beste ploeg was geweest over gans het seizoen.
Dit werd hem helemaal niet in dank afgenomen door de Clubsupporters. Voor een aantal Anderlechtspelers was het nog extra leuk, want de dag na de wedstrijd vertrokken ze met de Rode Duivels op stage met daarin veel spelers van beide met langs paars-witte kant Munaron, Grün, Demol, Scifo, Vandereycken, Vercauteren en Vandenbergh en langs Brugse zijde Broos, Leo en Franky Van Der Elst en Jan Ceulemans.
Simpel supporterken
Na vele verhalen werd het donker in Beersel en was het helemaal genieten met het prachtige uitzicht. Ik heb nog een puntje dat ik wil aankaarten: waarom ben je nooit trainer van Anderlecht geworden? Telkens kwam jouw naam ter sprake en elke Anderlechtsupporter dacht dat je ooit trainer zou worden. Morten was 16 jaar bondscoach van Denenmarken en hij zei ‘ja, ik wilde dit ook graag, maar er zijn veel factoren die meespelen.’ Hij is een aantal keren benaderd en hij vertelde mij een verhaal dat ik wel voor mezelf hou waarin het geen haar scheelde.
We bedankten elkaar voor de gezellige namiddag/avond met veel nostalgie en na een welgemeend afscheid kon ik met een zalig gevoel vertrekken. Fantastisch gevoel om dit allemaal mogen te beleven als simpel Anderlechtsupporterken uit Desteldonk.
Eeuwige 25 – Eeuwige 25 van Anderlecht: van Mermans tot Kompany | Raf Willems
