Dag Paul,
Ik behoorde tot diegenen met vooroordelen wat Duitsland en Duitsers betreft. Misschien omdat ik niet één uur Duitse les heb gehad. Frans, Engels, Latijn en Grieks, maar nooit Duits. Ik heb, zoals velen denk ik, mijn mening echter bijgesteld tijdens het WK 2006. Het ‘Sommermärchen’, weet je nog? Wat imago betreft is dat WK van het beste wat Duitsland his overkomen. Het was toen ook fantastisch weer. Duitsland straalde.
Eten is nog altijd niet geweldig in het doorsnee restaurant in de Bondsrepubliek, heb ik de voorbije dagen toch weer ervaren. Slecht is het niet, maar geweldig zeker ook niet. De keuze is meestal ook beperkt. Veel vlees op de menu. De onvermijdelijke Bratwurst uiteraard, maar ook Schnitzel. Met welke saus je ook maar kunt bedenken. Veel meer afwisseling is er vaak niet.
Maar je kan inderdaad ook uitstekend eten in Duitsland. In Aqua bijvoorbeeld, in Wolfsburg. Bijna rechtover de Volkswagenfabriek. Daar organiseerde AA Gent zijn traditioneel persdiner aan de vooravond van zijn Europese uitmatch een aantal jaren terug. Ook iets dat intussen zo goed als afgeschaft is. Onder andere omdat de journalisten dan wel eens hun kritiek ventileerden op de gang van zaken bij de club of de bond. Als het nog gebeurt, zijn er meer sponsors bij dan journalisten.
Ivan De Witte vond dat persdiner altijd belangrijk. Hij zocht altijd de beste eettent uit de speelstad op en glunderde als hij hoorde dat het persdiner van de Buffalo’s beter was dan die van de concurrentie.
Etienne Rogiers, begin jaren 80 de voorzitter van Sporting Lokeren, was echter de kampioen. Na het Europese duel tegen het Poolse Stal Mielec vond hij het vreselijk dat er geen restaurant te vinden was die naam waardig. Hij verontschuldigde zich uitgebreid, alsof hij er iets mee te maken had, en liet weten dat hij het goed zou maken. Enkele weken later nodigde hij niet alleen de pers die mee was in Polen maar alle journalisten, en hun vrouw, die ooit Sporting Lokeren Europees gevolgd hadden uit voor een diner in het Parkhotel in Lokeren. Ik denk dat het niet meer bestaat, maar dat had niets met dat diner te maken.
Sorry, dat ik zo afwijk maar de meeste van je vragen heb ik al beantwoord. Ik plaatste immers een tekst op onze site ongeveer op het moment dat je brief arriveerde. Ik wil toch nog even ingaan op je vraag over de onvrede van de Belgische fans. Ik heb dit nog nooit meegemaakt, terwijl we vaak toch al slechtere toernooien speelden. Ik vond het protest ook behoorlijk luid en nu ik wat beelden van de tribunes gezien heb, leek het me ook geen minderheid die uiting gaf aan zijn boosheid.
Zou het kunnen dat de fans zich niet zozeer op de Rode Duivels maar op heel ons voetbal afreageerden? Ook al was dat misschien onbewust. De ticketprijzen zijn pittig en een rit naar Stuttgart is dik 500 kilometer. Ik deed er vanwege de files acht uur over. Leuk is anders en dan weigeren die voetballers voor de winst te gaan. Er leven ook nogal wat frustraties omdat het lot van enkele clubs – Standard op kop – onzeker is. En dat allemaal nadat de Pro League ook al de wens van het overgrootste deel van de fans genegeerd had om de play-offs te schrappen of in te korten en zelfs weigerde de grootste oneerlijkheid uit de sportgeschiedenis (de halvering van de punten) te schrappen. Zo kom ik dan toch weer bij je vraag over het competitieformat uit. Maar de les zou wel eens kunnen zijn dat de voetballiefhebbers niet alles blijven pikken.
Veel fietsplezier de komende dagen. Pas op voor het onweer dat aangekondigd wordt en vergeet niet tussendoor naar het voetbal te kijken.
François
