Dag Paul,
Sinds vrijdagavond weer in Duitsland. In Lückenwalde, op zo’n 50 kilometer van Berlijn. Zaterdagmorgen met de trein naar de grote stad, jouw lievelingsstad, meen ik begrepen te hebben. Een dag zonder voetbal. De derde oprij. Ja, ik overleef het wel.
Mijn eerste EK was inderdaad 1980. Ik zal je een anekdote vertellen. We logeerden in Ivrea, in de buurt van Turijn. Jan Wauters en Rik De Saedeleer, als BRT-coryfeeën, sliepen in het hotel van de spelers. De schrijvende pers in een albergo even verder. Iedere ochtend om zes uur reden de vrachtwagens net niet letterlijk door onze kamer richting Mont Blanc. Niet te doen.
Toevallig trad een jonge generatie aan die deze discriminatie niet pikte. Wij boos naar het spelershotel. Bondsvoorzitter Louis Wouters zat aan de toog van de bar, achter zijn zoveelste whisky. Op een bepaald moment begon hij te pochen over de veiligheid rond de Rode Duivels. Voor de eerste keer waren er security-mensen mee.
Wijlen Hans Saris lachte hem uit. ‘Stelt niks voor’, zei hij. Wouters daagde hem uit: ‘Ik heb een nieuw pakje sigaretten nodig. Hier is de sleutel van mijn kamer. Als je terugkomt met mijn sigaretten is je gelijk bewezen.’
Twee minuten later stond Hans weer beneden, met de sigaretten. Wouters was woedend: ‘Hansje, mijn vriend, jij graaft je eigen graf.’
We vroegen aan Hans hoe hij de security omzeild had. ‘Heel simpel’, zei de man van Het Belang van Limburg. ‘Ik heb tegen die veiligheidsagent gezegd dat de voorzitter mij gestuurd had om zijn sigaretten te halen.’
Het waren totaal andere tijden. Voetballers waren nog normale mensen. Je kon er elke dag mee praten. Er was een band tussen spelers en pers. Zonder dat we onze kritische zin inslikten. Je kent mij een beetje, hé. De huidige generatie zoekt die limiet te weinig op, vind ik. Eigen schuld zeker. Ze hebben bijna allemaal bij mij in de klas gezeten. Van Niels Poissonnier, tot Bart Lagae, tot Tess Elst.
Ik kijk uit naar de finale van zondag. Iedere echte voetballiefhebber hoopt dat Spanje wint, maar simpel wordt het niet. Het wordt hopelijk genieten van Yamine Lamal, die net 17 zal geworden zijn. Ik was vergeten dat ik hem al in levenden lijve aan het werk had gezien. Niet op het EK, maar acht maanden terug. Jij was er ook bij, dacht ik. In de Champions League op de Bosuil. Intussen heeft hij heel wat boterhammen gegeten. Wat een speler.
Ik ben van plan nog een stuk over de arbitrage te maken, maar wil toch nog eens ingaan op de penalty voor Engeland tegen Nederland. Ik ben verbaasd hoe weinig supporters het reglement kennen. Zelfs mensen die echt wel verstand van voetbal hebben. Ik snap eigenlijk niet hoe er discussie mogelijk is. Als je dit doet in de middencirkel volgt er altijd een overtreding. En in de zestien is dat dus een penalty. Dat er toch nog een schot volgt, heeft er niets mee te maken.
Ik neem alle wedstrijden op en heb nadien de beelden nog eens bekeken, met commentaar. Peter Vandenbempt, toch met zeven zeelengtes onze beste commentator, had er niet meteen een strafschop in gezien. Begrijp ik, want de meeste scheidsrechters (VAR’s incluis) zouden niet ingegrepen hebben. Ten onrechte dus.
Op de VRT hoorde ik Imke zeggen dat de drie analisten er geen penalty in zagen. Van Wesley Sonck verbaast mij dat niet. Je moet al iemand doormidden schoppen voor de Wesley een penalty zou geven. Hij heeft nochtans vaak voor veel minder een pingel geclaimd.
Joeri Mulder was aan het schipperen. Een dag later op de NOS zei hij echter ‘een overtreding’. Theo Janssen had het over ‘50-50’. Ik las bij Guy Van den Broeck dat Dumfries gezegd heeft dat er kon gefloten worden. Say no more …
Mulder had het wel over voorafgaand handspel van Saka en veel lezers haalden dat ook aan. Saka lijkt inderdaad de bal met de hand te raken. Ik heb de beelden wel tien keer herbekeken: geen enkele speler van Oranje signaleert handspel. Geen commentator die erover begint. De chip in de bal zou het moeten aangegeven hebben, zoals bij Openda tegen Slovakije. Hier en daar werd al gesuggereerd dat de VAR de chip negeerde. Dat de complotdenkers nog niet suggereerden dat Marc Van Ranst arbiter was.
Nee, het staat voor mij voor 99 procent vast dat de juiste beslissing werd genomen. De betere ploeg won daardoor en daar kunnen we dus vrede mee hebben. Het is alleen te hopen dat de finale in Berlijn zonder dergelijke fases en discussies wordt beslecht.
Tot binnenkort,
François
