Dat Cercle Brugge in eerste klasse blijft, dankt het alleen aan Bernd Storck. Na een seizoen vol beleidsfouten.
Dertien trainerswissels, ook dit seizoen was de Jupiler Pro League geen haard van stabiliteit. Cercle Brugge spande wat dat betreft de kroon: eerst het ontslag van de vorig seizoen zo succesvolle Miros Muslic, dan dat van Ferdinand Feldhofer, vervolgens werd assistent Jimmy De Wulf gepromoveerd en weer opzij geschoven. Beleidsmensen die daar de verantwoordelijkheid voor dragen moeten voor de spiegel gaan staan, al is het niet veel bestuurders gegeven om fouten te erkennen. Gelukkig voor Cercle was er uiteindelijk toch nog een goeie ingeving: Bernd Storck werd opgetrommeld om in twee wedstrijden de vereniging van degradatie te redden, nadat Jimmy De Wulf niet bij machte bleek de ploeg onder controle te krijgen. Dat intern vooraf die afweging niet was gemaakt is op zijn minst vreemd.
Dat Bernd Storck, die Cercle al eerder van degradatie behoedde, in zijn opdracht slaagde is niet verrassend. Toch wekte zijn aanstelling hier en daar verbazing en werd er over een paniekreactie gesproken. Terwijl er weinigen zijn die beter een ploeg kunnen reanimeren dan de Duitser. Hij bewees het dit seizoen ook bij het zwalpende KV Kortrijk waar hij achttien punten op 30 haalde. Zijn voorganger Yves Vanderhaeghe, die eerder de IJslander Freyr Alexandersson verving, kwam aan twee punten op 30. Bij KVK zullen ze gesakkerd hebben dat ze Storck niet eerder contacteerden. Nu kwam de ploeg net iets te kort om in eerste te blijven.
Bernd Storck is uiteraard geen wereldtrainer. Maar wel een brandweerman die door zijn autoriteit en persoonlijkheid in staat is heel snel haarden te blussen. Hij kan een ploeg in een paar dagen op zijn kompas laten varen. Storck hamert op discipline en heeft zo zijn eigen aanpak. Hij is heel direct in de omgang, ook als hij zijn spelers toespreekt. Hij denkt constant na over manieren om zijn spelers fanatiek te houden, wijst hen op fouten en geeft meteen ook verbeteringsmogelijkheden aan. In dit vak, zegt hij, maakt detailwerk het verschil.
Bij Cercle kwam hij daar in die paar dagen niet aan toe. Wel trok Storck rechte lijnen en bande resoluut de anarchie die hier en daar in de kleedkamer dreigde op te duiken. In de plaats daarvan kwam er een hernieuwd groepsgevoel. En een andere manier van voetballen, met een andere veldbezetting en spelers in de ploeg die eerder gecontesteerd waren. Zo walste Cercle in de eerste wedstrijd om het behoud over Patro Eisden en maakte van de terugmatch een overbodig nummer. Maar Cercle frappeerde vooral door een totaal andere mentaliteit. Vooral dat is de verdienste van Bernd Storck, die vindt dat het de trainer is die de mentaliteit in een voetbalclub bepaalt.
Het is af te wachten of Bernd Storck nu bij Cercle blijft en als een voetballeraar zijn ideeën verder kan doordrukken. Hij houdt van een op techniek geschoeid bewegingsvoetbal, met een grote tactische flexibiliteit. Zo deed hij het tijdens het seizoen 2018/2019 toen hij in dit land voor het eerst van zich liet spreken en bij Exc Mouscron met een achttien op achttien uitpakte. Aan bevlogenheid ontbreekt het Bernd Storck niet. Maar niet overal kwam zijn boodschap aan, zoals bij KRC Genk bleek. Soms komt hij heel vermoeiend en belerend over. Niet iedereen kan daarmee om. In Genk werd Storck voortijdig ontslagen, hij stapte over naar Eupen waar hij het seizoen ook niet uitdeed. Het leverde Bernd Storck het imago op een man te zijn voor de korte termijn. Veel meer dan hem lief is, zat hij daarom ook periodes werkloos thuis. Maar concessies aan zijn manier van werken zal hij nooit doen.
