Belgische clubs hebben niets te zoeken in de Champions’ League – FC

Een primeur: voor het eerst in mijn 40-jarige carrière als voetbaljournalist ben ik gisteren aan de rust naar huis gegaan. Iedereen is een beetje masochist, maar nog 45 minuten Club Brugge-FC Kopenhagen was er over. Op weg naar huis hoorde ik op de radio hoe Tom Boudeweel en Eddy Snelders zich naar het einde van de match sleepten en ik dacht dat ik de slimste van de bende was geweest. Toen ik thuis kwam, vernam ik echter dat er nog één iemand slimmer was geweest: Aad de Mos, die zich vooraf ziek had gemeld. Je moet ze niet onderschatten, die Hollanders.

Dat was in deze editie van de Champions’ League niet mogelijk met Club Brugge. Toch snap ik nog steeds niet waarom het afscheid aan het kampioenenbal zo pijnlijk moest zijn. Elf jaar heeft blauw-zwart geknokt om er op dit niveau bij te zijn en dan zadelt het zichzelf op met de herinnering aan deze non-match.

Dat Club met een veredeld B-elftal aantrad, is begrijpelijk maar ik kan er niet mee leven. Net zomin als met het gegeven dat Anderlecht straks met een versterkte B-ploeg aan de aftrap komt. Dat zondag de onderlinge topper op de agenda staat, is een flauw excuus. Het gaat dan om slechts anderhalf punt. De titel staat geenszins op het spel. Ik kan me ook niet indenken dat een afgang als tegen FC Kopenhagen het zelfvertrouwen opkrikt in het vooruitzicht van de nationale topper.

Hein Vanhaezebrouck gaat de voorbije dagen als Donald Trump door het leven en ziet overal samenzweringen tegen AA Gent. Als het voor onze clubs belangrijk is, vinden we dat de andere ploegen hun sportieve plicht moeten vervullen. Dat geldt niet voor onszelf. Onze ploegen mogen alleen naar zichzelf kijken.

Zelfs de eigen supporters tellen hier niet mee. Je zal maar als Brugse fan een abonnement voor de Champions’ League gekocht hebben en aan het slot van een teleurstellende campagne de draak van gisteravond als afsluiter aangeboden krijgen.

We vinden allemaal dat de Champions’ League niet mag voorbehouden zijn aan de Europese topclubs, maar door er met de pet naar te gooien duw je de competitie die richting uit. De conclusie is eigenlijk dat Belgische teams op dit niveau niets te zoeken hebben. Na vier jaar afwezigheid op het miljoenenbal behaalden onze ploegen in de zes recentste campagnes samen 25 punten. Dat is 4,16 punten in zes wedstrijden. Het gemiddelde wordt bovendien zwaar opgekrikt door de campagne van AA Gent vorig seizoen: 10 punten. Zonder de Buffalo’s werden dus 15 puntjes gesprokkeld in vijf jaar of drie in zes matchen.

AA Gent vorig seizoen was uitzonderlijk. De ploeg van Vanhaezebrouck overtrof zichzelf en zowel Zenit, Valencia en Lyon verkeerden op dat moment in zwaar weer. Het wordt al te gemakkelijk vergeten door veel waarnemers ( lees hoeraroepers).

Samengevat: het optreden van Club op het kampioenenbal was ontluisterend. Nul punten in misschien wel de zwakste poule van allemaal. Leicester is immers niet meer de Engelse kampioen, maar een degradatiekandidaat uit de Premier League. FC Porto is al een paar jaar niet meer dan de nummer twee van Portugal, een land met evenveel inwoners en een zwakkere economie als België. En dat onze kampioen twee keer kansloos is tegen de vaandeldrager van het Deense voetbal is ronduit alarmerend.

In ieder geval heeft de invoering van de play-offs niet aangetoond dat onze ploegen Europees sterker zijn geworden. De Nederlanders overwegen nochtans ons voorbeeld te volgen om internationaal weer beter voor de dag te komen. Wie denkt dat de Jupiler League sterker is geworden dan de Eredivisie dagdroomt en verwart met de nationale ploegen.

PSV is ook uitgeteld in de Champions’ League, maar pakte toch nog twee punten en de Eindhovenaars werden vorig seizoen pas in de 1/8^ste finales uitgeschakeld na strafschoppen door een echte Europese topper als Atletico Madrid. Wij pochen nog enkele uren met de mogelijkheid dat vier ploegen in de Europa League kunnen doorgaan, maar hetzelfde geldt voor de Nederlanders. Ajax steekt er bovendien met kop en schouder bovenuit in de poule met Standard.

François Colin