België-Tunesië: het verdict van Eddy Snelders

‘Ik vind dat een groot deel van onze pers te euforisch is na de zege tegen Tunesië. We moeten realistisch zijn: een ruime zege tegen een tegenstander van dit formaat is geen garantie voor een succesvol toernooi.

Tunesië begon hoogmoedig aan de match en liep kinderlijk naïef op de ene counter na de andere. De Rode Duivels hebben wat mij betreft nog niet laten zien dat ze hun aanvallend voetbal in de verf kunnen zetten tegen een ploeg van hoog niveau. De hele wereld heeft wel kunnen vaststellen dat als je tegen België open speelt de Duivels snedig, vlot en vloeiend kunnen combineren, met oog voor diepgang, finesse en een efficiëntie afwerking. Hoewel, we lieten nog tal van kansen onbenut.

Ik onthoud vooral de scherpte van Hazard en Mertens, de afwerking van Lukaku en de fysieke paraatheid van Meunier en Carrasco, die aanvallend hun ding mochten doen. Ook positief waren de infiltraties van Witsel, die ongewoon hoog speelde. Vaak hoger dan De Bruyne, die vanuit die lagere positie de ploeg probeerde te sturen.

Na deze gemakkelijke overwinning mogen we echter niet blind zijn voor de manco’s in de ploeg. Dan denk in de eerste plaats aan het gebrek aan defensief evenwicht met twee vermijdbare goals en nog enkele doelkansen voor gevolg. De defensieve lacunes verdwenen echter in het niets dankzij de overweldigende aanvalskracht.

Tegen topteams en beter uitgebalanceerde ploegen zal die aanvalskracht echter minder zijn en zullen de Duivels moeten kunnen terugvallen op een stevige afweerconstructie om te winnen. Of we dit kunnen? Het antwoord hierop moeten we schuldig blijven, omdat we pas in een latere fase opponenten van een hoger kaliber zullen ontmoeten.

Voorlopig is alles pais en vree in het Belgische kamp en ik heb zelfs de indruk dat ze op een wolk leven die overdreven roze kleurt. Tegen een ploeg die zwaarder weegt dan Panama of Tunesië zou dat gevoel wel eens snel kunnen verdwijnen.

De derde groepsmatch tegen Engeland heeft veel van zijn spankracht verloren. Beide ploegen gaan door en het enige wat rest is de vraag wie groepswinnaar wordt. Eigenlijk wordt het een veredelde vriendschappelijke interland. Waarschijnlijk tussen twee ploegen die heel wat invallers zullen laten aantreden. Jongens met een gele kaart achter hun naam of een kleine blessure zullen niet in actie komen.

Wie de tegenstander in de 1/8^ste finales wordt, maakt niet zo veel uit. Colombia, Senegal en Japan mogen geen problemen opleveren voor de Belgische ploeg. Colombia is volgens mij de betere van de drie en Senegal ligt ons wellicht het best, omdat die ploeg tactisch het minst geschoold is.

Ik zou dus niet speculeren op de tegenstander. Belangrijk is het logistieke voordeel dat een tweede plaats in de groep oplevert. Tegen Engeland zou het daarom wel eens een vreemde partij kunnen worden. De Engelsen zullen wellicht net zo redeneren als wij.

Voetballen om niet te winnen, kan echter niet. De jongens die hun kans krijgen, zullen zich willen bewijzen. Je kan hen niet opdragen niet het volle pond te geven. Zo wordt het toch nog een interessante match.’

De sterren van Eddy:

Courtois 2

Alderweireld 3

Boyota 2

Vertonghen 2

Meunier 3

De Bruyne 2

Witsel 3

Carrasco 3

Mertens 3

Lukaku 4

Hazard 4

Wisselspelers:

Batshuayi 3

Fellaini 2

Tielemans 3

Legende:

5=wereldniveau

4=zeer goed

3=goed

2=goed

1=matig

0=waardeloos