BELGIE-JAPAN: HET VERDICT VAN EDDY SNELDERS

Er heerst euforie, maar we moeten ons de vraag stellen of dat wel terecht is. De Rode Duivels hadden niet de intentie om de match in handen te nemen of waren daar niet toe in staat. Japan legde niet alleen de zwakke plekken van de Belgische ploeg pijnlijk bloot, maar toonde ook aan hoe deze uit te spelen. We zagen een onsamenhangend, twijfelend geheel, dat defensief bijzonder kwetsbaar was. Buiten de twee goals werden nog talloze kansen weggegeven.

Van geolied aanvalsspel was geen sprake of het werd door Japan rond de zestien afgebroken. In de omschakeling gaven de Duivels bovendien enorm veel ruimte weg tussen de linies, waar Japan naar hartenlust gebruik van maakte om te combineren. Dat had veel onzekerheid tot gevolg in de Belgische ploeg. Het middenveld stond te zwemmen en de verdedigers en flankspelers acteerden aarzelend.

Na de 2-0 en de inbreng van Chadli en vooral Fellaini, die de Japanners fysiek aftroefde, kantelde het spelbeeld. Hoewel Japan nog altijd een derde goal had kunnen maken. Een mooie counter, die we dankten aan de naïviteit van de tegenstander, was goed voor de zege.

Een 2-0 achterstand ombuigen in 3-2 winst is knap, maar was dit te wijten aan de tactische ingreep van de bondscoach of van het surplus aan fysieke kracht met Fellaini. Ik denk het laatste. De fysieke ‘présence’ van de krullenbol van Man United had weinig te maken met de tactische omschakeling.

Ik zag nogal wat gelijkenissen met onze openingsmatch op het WK 2014 tegen Algerije. De ploeg verkeerde toen ook in vieze papieren en Wilmots bracht aan de rust Mertens en Fellaini in. De ommekeer had toen zeker niet te maken met het tactische vernuft van de bondscoach.

De Duivels zijn door het oog van de naald gekropen en laat ons de grote manco’s niet vergeten. Deze wedstrijd leerde dat we meer precisie aan de dag moeten leggen in de combinaties. We wrongen voor de rust meerdere mogelijkheden de nek om door de bal te gemakkelijk weg te geven.

Ik kan alleen concluderen dat onze sterkhouders niet op de afspraak waren en we bij de gratie van een kwalitatief minder elftal wonnen. De Rode Duivels konden de neutrale toeschouwers weer niet overtuigen dat ze aanspraak kunnen maken op een plaats in de finale.

Over een paar dagen wordt de ploeg geconfronteerd met een land uit de top-10 van de wereld. Dit is het grote examen. Na twee jaar gaan we eindelijk weten of de ploeg bij de top hoort. Ik heb mijn twijfels, omdat we in de enige tests tegen toplanden – in vriendschappelijke wedstrijden tegen Spanje en Portugal, zonder Ronaldo – het niet konden waarmaken. Als we uitgeschakeld worden, krijgen we hetzelfde resultaat als in 2014 en 2016 met Marc Wilmots.

DE STERREN VAN EDDY

Courtois 3

Alderweireld 2

Kompany 1

Vertonghen 1

Meunier 2

Witsel 2

De Bruyne 1

Carrasco 1

Mertens 1

Lukaku 2

Hazard 2

Fellaini 3

Chadli 3

Legende:

5=wereldprestatie

4=zeer goed

3=goed

2=gewoon

1=matig

0=zwak