BELGIE-BRAZILIE: HET VERDICT VAN EDDY SNELDERS

De Rode Duivels hebben de afspraak met de geschiedenis niet gemist. In deze topwedstrijd gaven ze blijk van veel maturiteit, duelkracht, snelheid en tactische flexibiliteit. Voor de eerste keer sinds het aantreden van Roberto Martinez moest in een match met inzet tegen een grootmacht opgetornd worden en het was zeer de vraag of de Gouden Generatie zich kon waarmaken.

Martinez verraste met zijn tactische aanpak. Aanvallend werd uitgegaan van drie verdedigers, met De Bruyne hoger in steun van Hazard en Lukaku. Het middenveld was anders gepositioneerd om de aanval te kunnen ondersteunen doordat De Bruyne zijn comfortzone van de vorige wedstrijden moest verlaten.

De defensie schakelde over van drie naar vier verdedigers, met daarvoor een buffer van drie verdedigende middenvelders. Chadli, Witsel en Fellaini spanden een web rond de zestien om de korte, vaak dodelijke combinaties van de Brazilianen te kortwieken. De Goddelijke Kanaries hadden zich daar niet aan verwacht en hadden geen oplossing. Ze vonden geen openingen, konden zelden infiltreren en leden veelvuldig balverlies. Ideaal voor de Belgische omschakelingsmomenten , waarvan geregeld gebruik werd gemaakt onder impuls van Hazard, De Bruyne en Lukaku.

Het tweede doelpunt was een kopie van de winnende treffer tegen Japan. Balrecuperatie van Fellaini rond de zestien na een corner, een actie van Lukaku, die De Bruyne vond als aanspeel- en afwerkingspunt. Dat alles in minder dan tien seconden. De Brazilianen hadden blijkbaar niets geleerd van onze match tegen Japan.

Na de rust probeerden ze de bakens te verzetten door meer aanvallers in te zetten. Mede dankzij de toenemende vermoeidheid van de Duivels leidde dit tot extra druk en enkele kansen. De Zuid-Amerikanen kwamen echter niet verder dan de aansluitingstreffer.

Om deze match te winnen, moesten alle Duivels boven zichzelf uitstijgen. Dat deden ze dus en een aantal sterkhouders trok de ploeg helemaal over de streep. Courtois had een paar uitzonderlijke interventies, Felliani verrichtte veel loop- en breekwerk en voorin was het wereldtrio De Bruyne-Lukaku-Hazard uitzonderlijk belangrijk in de omschakeling.

Dit was de eerste wedstrijd van Martinez waarmee ik me tactisch kon vereenzelvigen. Er werd omgeschakeld van drie naar vier verdedigers en op het middenveld liep voldoende volk om de tegenstander de ruimte te ontnemen.

De bondscoach heeft in zijn moeilijkste en belangrijkste interland een nieuwe aanpak ingevoerd en de spelers hebben die nagenoeg perfect in de praktijk omgezet. Dit is een grote stap voorwaarts voor een ploeg die gedurende twee jaar de vraagtekens rond de tactiek niet kon wegnemen.

De twee voorbije jaren heeft de ploeg zich nooit tactisch moeten aanpassen omdat de tegenstand te bescheiden was. De eerste keer dat het echt nodig is, heeft hij het dan toch gedaan.

Martinez heeft rekening gehouden met bepaalde opmerkingen in de pers. Het zou dom geweest zijn om dat niet te doen. Het was de waarnemers immers niet te doen om kritiek uit te oefenen, maar om andere, betere denk ik, inzichten aan te reiken.

We gaan op dezelfde manier en wellicht dezelfde namen ( op de geschorste Meunier na) tegen Frankrijk spelen, maar dat wordt een heel andere match. Er zal opnieuw heel wat tactische flexibiliteit nodig zijn om Les Bleus het aanvallend moeilijk te maken, maar kansloos zijn de Duivels beslist niet.

De sterren van Eddy:

Courtois 5

Meunier 4

Alderweireld 3

Kompany 3

Vertonghen 3

Fellaini 3

Witsel 3

Chadli 3

Lukaku 3

De Bruyne 4

Hazard 5

Legende:

5=wereldprestatie

4=zeer goed

3=goed

2=gewoon

1=zwak

0=waardeloos