The World Cup Diaries #4 by Bruno Giuntoli

Bruno Giuntoli, geboren en getogen in Rotterdam en tegen wil en dank Feyenoorder volgt het internationale voetbal op de voet.

Nu er een WK aan de gang is zonder Nederland én Italië is kan hij eindelijk objectief verslag doen.

Met pijn en moeite, dat dan weer wel.  Bekend van De Wereld Draait Door en van het cultvoetbalprogramma The Damned United. Hij schrijft hier dus zijn Wereldbekerdagboeken.

Het is nu de 69ste minuut van Frankrijk- Peru.

Het staat 1-0 door een makkelijke goal van Kylian Mbappé.

Wat een heerlijke naam is dat toch.

Spreek het maar even uit.

De negentienjarige nummer tien uit Parijs heeft wel hier en daar vlagen van genialiteit laten zien in de eerste helft.

Dat gaat nog genieten worden.

Maar eigenlijk kan ik maar aan één ding denken tijdens deze wedstrijd.

Een scenario dat zich kan opdoemen over een week of drie in Moskou.

Ondertussen wordt bij een 1-0 voorsprong tegen Peru Mbappé gewisseld in plaats van Giroud.

Deschamps, de coach geregeerd door angst.

Mag eigenlijk niet in het rijtje met Zagallo en Beckenbauer.

Kampioen worden als speler en bondscoach.

Dat is echt teveel eer voor de voormalige draver van Olympiade Marseille en Juventus.

With all due respects.

Terug naar het scenario.

Christiano Ronaldo die de wereldcup omhoog houdt in het Luzhniki stadion.

Wacht!

Blijf doorlezen.

Als iemand in de vroege zomer van 2016 had gezegd dat Portugal Europees kampioen zou worden dan werd die in het vervolg van het gesprek genegeerd.

Toch stond een geblesseerde CR7 met de Coupe Henri Delaunay in het Saint-Denis.

Laten we empirisch te werk gaan.

Als Portugal doordringt tot de achtste finales, en dat is hoogstwaarschijnlijk na de eerste vier punten uit de eerste twee wedstrijden, dan ontlopen de Lusitaniërs respectievelijk, Brazilië, Duitsland, België en Engeland tot de finale omdat die zich aan de andere kant van de zijde bevindt.

De volgende tegenstander is dan Rusland of Uruguay.

De Portugezen zijn niet super maar moeten wel in staat worden geacht het gastland (doping?) een anticlimax te bezorgen.

Uruguay is een moeilijkere horde, maar ondanks de aanwezigheid van Cavani en Suarez is het een fifty-fifty wedstrijd.

En laat Ronaldo nou in dat soort wedstrijden vaak de doorslaggevende factor zijn.

In de kwart- en halve finale doemen dan Frankrijk en Argentinië op.

Ronaldo vs Messi?

De laatste jaren zijn de beste kaarten in de handen van Ronaldo geweest.

De man uit Rosarío begrijpt nog steeds niet dat hij net zoveel gouden ballen in zijn vitrinekast heeft staan als zijn Portugese aartsvijand.

En dat hij die strijd hoogstwaarschijnlijk zal verliezen.

Waar vroeger Ronaldo met venijn keek wat Messi presteerde is het nu vaak andersom.

Frankrijk is een goede ploeg met een veel bredere bank dan Portugal, maar zal toch met bevende benen het stadion betreden.

Als het thuis niet kon?

Kan het?

Kan één man na 1986 weer een middelmatig nationaal elftal wereldkampioen maken?

1986, het jaar van Maradona.

Treed Ronaldo dat Walhalla binnen?

Als iemand het kan…..