PLOEG VAN DE WEEK: KV Mechelen, dat Club Brugge versloeg
SPELER VAN DE WEEK: in de schaduw van Roos Van Otterdijk: Lion Lauberbach, de grote uitblinker Achter de Kazerne
BELGIE
Europees kampioen … op papier. En dan nog alleen in de voorbeschouwingen. Ja, Nederland moest zich zorgen maken wat de coëfficiëntenranglijst betreft. België was op weg naar een tweede deelnemingsbewijs voor de Champions League. Er werd zelfs op een derde toegangsbewijs gemikt. En dat allemaal dankzij onze geweldige play-offs.
Twee speeldagen in de vroege voorrondes van de Europese bekers volstonden om de luchtkastelen op te blazen en de zakdoeken boven te halen. Terwijl een paar sneetjes ‘smörebröd’ hadden moeten volstaan om de Zweedse tegenstanders opzij te zetten. Anderlecht werd uitgeschakeld door Häcken, dat vorig weekend nog met 1-6 thuis verloor van Djurgaarden en in de machtige Allsvenskan (een veredelde amateurliga) in de rechterkolom staat (9de). Nu volgt een Moldavische tegenstander om de Conference League te bereiken. Who will shoot the sheriff? Als dat maar goed komt.
Met Charleroi kan het Europees al niet meer goed komen. Het is uitgeschakeld in de voorrondes van de Conference League (verboden te lachen). Hammarby mag iets hoger aangeschreven worden dan Häcken, want het staat tweede in de Zweedse competitie. Maar zelfs niet in de Conference League geraken. Hoe diep zijn we gevallen?
Volgens die Hollandse windbuil van Hypercube danken we onze Europese ‘successen’ aan de play-offs. Je reinste onzin, al kan dat niet onweerlegbaar bewezen worden. De uitschakeling van Charleroi kan wel onomstotelijk gekoppeld worden aan de play-offs. De Zebra’s eindigden tiende (!) in de reguliere competitie en hadden dus niets te zoeken in Europa. In een ernstig voetballand was de vijfde Europa ingetrokken. Antwerp, dat vorige week Union in bedwang hield en nu ook in Genk gelijkspeelde, had ongetwijfeld meer kans gemaakt tegen Hammarby.
Onheilspellend
Wat een geluk dat dit Europese bloedbad niet op tv te zien was, hoewel Charleroi op een Franstalige zender werd uitgezonden. Willens nillens heb ik een gratis abonnement voor zeven dagen genomen bij DAZN. Als bejaarde had ik me aan flink wat problemen verwacht, maar het liep heel soepel. Op de beeldkwaliteit valt ook weinig aan te merken.
Na een handvol wedstrijden is de conclusie echter dat wat commentatoren en analisten betreft heel wat kwaliteit is weggevallen. De app is ook niet echt handig om voor- of achteruit te spoelen. En over het algemeen is een kabelzender makkelijker te gebruiken dan zo’n app. Maar, à la guerre comme à la guerre. In de hoop dat we zo snel mogelijk weer via Telenet of Proximus kunnen kijken. Deze situatie dreigt immers een mokerslag voor ons voetbal te worden. Veel voetballiefhebbers zijn boos, velen haken af en de stadions zitten zeker niet voller. Bij Cercle Brugge zijn we dat gewend, maar in Gent begint het ook onheilspellend leeg te ogen.
Foei, foei, foei
Met of zonder televisie, de competitie draait door. Anderlecht, het kneusje van Europa, is zowaar nog de enige ploeg met het maximum der punten. Westerlo thuis en Cercle uit is niet het moeilijkst denkbare programma, maar je moet het toch maar doen. Paars-wit speelde een degelijke eerste helft, maar was na de pauze weer ontiegelijk slap. Toen snelde nieuwste aanwinst Bertaccini het zwalpende schip te hulp en loodste met een tweede doelpunt de zwalpende schuit naar rustige wateren (0-2).
STVV loste de rol door gelijk te spelen in Charleroi (1-1), maar zal met vier op zes echt niet ontevreden zijn. Club Brugge had vrijdagavond al afgehaakt na 2-1 verlies in Mechelen. Blauw-zwart had meestal de bal, maar KV counterde messcherp met ‘Leeuw’ Lauterbach als speerpunt … en kreeg ‘een goedkope strafschop’. Helaas, reglementair niets op aan te merken. Scheidsrechtersbaas bedoelde dan ook helemaal wat anders toen hij het twee weken terug over ‘goedkope strafschoppen’ had. Ik overdrijf nauwelijks als ik zeg dat hij de bal alleen op de stip wil zien als de aanvaller min of meer middendoor is geschopt. Het reglement is nochtans duidelijk: een overtreding die een rechtstreekse vrije trap verdient in de zestien is een penalty. En het is helemaal niet erg als de aanvallende ploeg het voordeel van de twijfel krijgt. Neen, onze scheidsrechtersbazen willen dat de schoppers het voordeel krijgen. Foei, foei, foei. Samengevat: goedkope penalty’s voor handspel zijn het reglement en goedkope penalty’s voor een schop of dergelijke zien we door de vingers.
Maar Club Brugge dus. De twee komende weken (6 en 12 augustus) wordt tegen RB Salzburg beslist of het vorige seizoen een succes was en het huidige een succes wordt. Er staat 30 tot 40 miljoen euro op het spel. Neen, niet de 50 van de vorige campagne. De zogenaamde commerciële pot moet immers met Union worden gedeeld.
Onbegrijpelijk voor de best gerunde club van het land dat op zo’n cruciaal moment in de campagne twee spelers op het punt van vertrekken staan. Jashari en Ordonez kunnen theoretisch opgevorderd worden voor Europese dienst, maar wat kan je verwachten van spelers die met hun gedachten in andere oorden vertoeven en – zeker wat Jashari betreft – geen matchritme hebben. Spelers die zich op de koop toe (onterecht) onheus behandeld voelen.
Neen, wie had kunnen denken dat het almachtige blauw-zwart plots in zo’n kommervolle situatie kon verzeilen. Voor Jashari werd al een vervanger gevonden, maar die moet niet alleen nog bewijzen dat hij even goed is maar vooral ook nog zijn plaats in de ploeg vinden. Twee keer al viel hij volgens Nicky Hayen door de mand en werd hij gewisseld. Achterin is het helemaal behelpen geblazen. Als in de geboorteplaats van Wolfgang Amadeus Mozart de juiste partituur niet wordt gevonden, is de schuldige al bekend. En het zal niet Bart Verhaeghe zijn.
Laat me bij de ondergang van Club Achter de Kazerne toch ook niet de verdiensten van KV vergeten. In aanwezigheid van Michel Preud’homme vonden ze iets van de glans van vier decennia geleden terug. De counter bij het openingsdoelpunt zou zelfs bij het rood-geel van Aad de Mos een schoonheidsprijs hebben verdiend.
Snotneusjes
Standard speelde zijn maximum in eigen huis kwijt tegen Dender (1-1) en de revival is nog niet voor morgen. AA Gent pakte tegen La Louvière zijn eerste (drie) punten (1-0). Verdiend, maar het voetbal mag nog steeds als amechtig worden omschreven. Beterschap is dringend nodig, want zaterdag komt de landskampioen op bezoek.
Union dus, dat na de toch wel matige beurt op de Bosuil alle registers opentrok tegen OH Leuven. Al na 3 minuten en 22 seconden werd duidelijk dat OHL dit keer niet op een gelijkspel moest rekenen. Twee goals in minder dan vier minuten: Geert Lambaerts zal straks ongetwijfeld weten te melden of zoiets al eerder is gebeurd. Hoe dan ook, het liep op een compleet debacle uit voor de Leuvenaars: 5-0.
Antwerp bevestigde zijn prestatie van de openingswedstrijd tegen Union. Ook in Genk werd nu een punt gepakt en de Great Old had eigenlijk nog een strafschop moeten krijgen, maar de overduidelijke overtreding op Kerk was blijkbaar te goedkoop. De ref hield de kerk in het midden. De frustratie van Thorsten Fink was begrijpelijk na de onterechte nederlaag vorige week in Brugge, maar de speelwijze van Antwerp is begrijpelijk als je ziet wie er allemaal weg is. Rood-wit is een topploeg op basis van de voorbije jaargangen, maar is op dit moment toch eerder ‘Vincent Janssen en de snotneusjes’. Knap dus dat Stef Wils nog niet verloren heeft na een duel tegen Union en een trip naar de mijn van Waterschei.
EUROPA
In de ernstige voetballanden wordt nog steeds niet gevoetbald, tenzij vriendschappelijk.
