Meer dan dertig jaar was het geleden dat op dezelfde dag twee wereldrecords werden gevestigd op de midden- of lange afstand bij de vrouwen. Toen verkeerde de vrouwenatletiek nog min of meer in het beginstadium, nu is een razendsnelle ontwikkeling aan de gang, in de hand gewerkt door de schoenenindustrie, de almaar betere banen enzovoort, het verhaal is bekend. Het jongste hoofdstuk werd zaterdagmiddag geschreven in Eugene, Oregon, het Mekka van de Amerikaanse atletiek. Met Kenia in de hoofdrol.
Al een hele tijd was de vraag niet of Beatrice Chebet het wereldrecord op de 5000 meter zou verbeteren, maar wanneer. En tegelijk als eerste vrouw onder 14 minuten zou duiken. Een maand geleden strandde ze in Rome op ongeveer 4 seconden van het doel, in Eugene was het zover. Na ook haar landgenote Agnes Ngetich en de Ethiopische Gudaf Tsegay te hebben afgeschud, finishte ze in 13.58.06, ruim 2 seconden minder dan het vorige, twee jaar oude record dat op naam stond van Tsegay. Dat ze de slotronde aflegde in 61.7 en de laatste 200 meter in 28.8 geeft aan dat ze nog sneller kan. Chebet heeft trouwens op de weg al 13.54 gelopen, maar die records worden in het algemeen op enige scepsis onthaald.
Er is nu geen titel, medaille of trofee meer die Chebet (25 jaar, 1,60 meter en 45 kilogram) niet in huis heeft. Vorig jaar werd ze wereldkampioene veldlopen, alvorens, ook in Eugene, het wereldrecord op de 10.000 meter te verbeteren, waarbij ze als eerste en enige tot nu toe de muur van 29 minuten doorbrak, net onder de wereldrecordtijd van de legendarische Emil Zatopek, een zeventig jaar geleden. Last but not least werd Chebet in Parijs olympisch kampioene op de 5000 meter en de 10.000 meter.
Tachtig minuten na de rush van Chebet bracht haar landgenote en vriendin Faith Kipyegon haar eigen wereldrecord op de 1500 meter op 3.58.68. Nog maar een iets meer dan week geleden had ze in een reclamestunt van Nike in Parijs geprobeerd als eerste vrouw een mijl te lopen in minder dan 4 minuten, éénenzeventig jaar nadat een Engelse student geneeskunde, Roger Bannister, daar als eerste man in geslaagd was. De conclusie dat het record van Chebet hoger moet worden aangeslagen dan dat van Kipyegon is om diverse redenen misleidend. Kipyegon is zonder twijfel de grootste middenafstandsloopster uit de geschiedenis. Het is al de derde maal dat ze op dezelfde afstand het wereldrecord verbetert, wat ongeveer uniek is.
Bijna sneuvelde in Eugene ook het wereldrecord op de 3000 meter steeple. Winfred Yavi, een geboren Keniaanse die nu namens Bahrein loopt, kwam 93 honderdste seconde tekort.
Andere markante prestaties waren de zege van de pas twintigjarige Nederlander Niels Laros op de mijl in 3.45.94, waarmee hij oprukt naar de zevende plaats op de wereldranglijst alltime, en een nieuwe overwinning van de Amerikaanse Melissa Jefferson-Wooden op de 100 meter, in 10.75, nota bene bij een tegenwind van 1,5 meter per seconde.
Teleurstellend daarentegen was de achtste en laatste plaats van de Belg Alexander Doom in de 400 meter, in 45.68, zij het dat hij in minder dan een week een tijdsverschil van negen uur moest overbruggen na een verplicht nummer met de Belgische ploeg in Slovenië. Maar waarom dan niet Eugene laten schieten? De wedstrijd werd gewonnen door de Engelse vice-olympisch kampioen Matthew Hudson-Smith, in 44.10.
