PLOEG VAN DE WEEK: Beerschot, dat al enkele weken weet dat het terug moet naar 1B maar sportief blijft knokken voor ieder punt en zo voor eerlijkheid zorgt in de degradatiestrijd. Internationaal Liverpool met de twintigste landskroon.
SPELER VAN DE WEEK: Scott McTominay met alweer twee goals voor Napoli
BELGIE
Union zou om vele redenen een gedroomde kampioen zijn. Om te beginnen omdat het niet Club Brugge zou zijn. Niet dat ik het blauw-zwart niet gun, maar voor het (Belgisch) voetbal is het een goede zaak dat er ieder jaar een andere kampioen is. Vooral nu er in de Champions League zoveel geld te rapen valt, maar ook omdat een aflossing van de wacht de fans van meerdere clubs zou doen dromen.
Union zou om historische redenen een gedroomde kampioen zijn. Het was dé Belgische club uit de vooroorlogse geschiedenis (het won zijn elfde en laatste titel in 1935, 90 jaar geleden). Het Dudenpark zou het ook verdienen omdat het de voorbije jaren telkens weer het slachtoffer was van de play-offs en vooral van de halvering van de punten.
Als Union dit seizoen eindelijk nog eens de titel zou veroveren, zou dat een geweldige compensatie zijn voor het onrecht dat de club de voorbije jaren werd aangedaan. En toch wringt het. Union is dit seizoen niet de sympathieke, swingende formatie uit het schittrende Dudenpark van de voorbije jaren. De Brusselaars hebben onder hun Engelse eigenaars altijd viriel voetbal gebracht, maar de voorbije weken is het op het randje. En soms er net iets over en dan heb ik het niet alleen over die bal die de reservedoelman, wiens naam geen vermelding verdient, in Genk in de ‘dying minutes’ het veld opgooide om de laatste aanval af te breken.
Implosie
De Brusselaars kwamen zondagavond weer iets dichter hij de landstitel. Ze hadden op meer gehoopt dan 0-0, maar konden daar toch blij mee zijn. In tegenstelling tot donderdag was Club Brugge de betere ploeg, maar Tzolis, Jutgla en Talbi kregen de bal niet in het doel. Union blijft zo aan de leiding, met een punt voorsprong op Club en drie op Genk, dat nu ook thuis van Antwerp verloor (0-1). De complete implosie.
In de schaduw van de titelstrijd deed ook Anderlecht een uitstekende zaak door in Gent te winnen (0-1). Een gelijkspel donderdag op de Bosuil betekent bijna zeker Europees voetbal. Het zou de ideale stap zijn richting bekerfinale van zondag tegen Club Brugge.
Opmerkelijk nog: behalve Union heeft ook Racing Genk, ondanks 1 op 12, nog alles in eigen handen. Het moet dan wel om te beginnen zaterdag in het Dudenpark gaan winnen
Opmerkelijk is dat in de media nog altijd gehoopt wordt dat de Waalse amateursvleugel de terugkeer naar een normale competitie niet bekrachtigt. Het is van de pot gerukt dat de Waalse amateurclubs daarvoor hun goedkeuring moeten geven, maar dat is bijzaak. Ja, de play-offs zijn (meestal, niet altijd) spannend. Dat komt omdat geen enkele club er bovenuit steekt. Zeker dit seizoen, waarin Racing Genk zijn ruime voorsprong niet alleen dankte aan verfrissend voetbal maar ook aan het feit dat het niet Europees speelde en de belangrijkste concurrenten wel.
Spannend dus, maar ook oneerlijk. Ik viel bijna van mijn stoel toen Wim De Coninck op Radio 1 een pleidooi hield voor de play-offs, ook al noemde hij ze oneerlijk. Oneerlijk, maar daar tillen we dus niet zwaar aan.
Maar spannend. En wat nog: is er goed voetbal te zien? Zelden, net als de vorige jaren. Al te gemakkelijk wordt vergeten dat de play-offs hun spankracht alleen/vooral danken aan de halvering van de punten. Zonder die halvering was dit het klassement: 1. Genk 75 punten, 2. Club 72 punten, 3. Union 72 punten. Zelfs als we vergeten dat die halvering bij de leiders al mentale gevolgen heeft gehad, zou in een eerlijke competitie met play-offs Genk de volgende speeldag met een krappe voorsprong kunnen aanvatten. De druk zou de voorbije weken, en nog. Altijd, volledig bij de achtervolgers liggen.
Het zijn dus niet de play-offs die het zo spannend maken, maar de halvering van de punten. En was niet zowat iedereen het erover eens dat die hoe dan ook weg moest? Want ronduit oneerlijk. Of dat ons geen zak kan schelen, zoals in het geval van Wim De Coninck, waarom maken we het dan niet echt spannend? Dus herhaal ik mijn voorstel: voor elk behaald punt een lotje en aan het eind van het seizoen wordt geloot wie kampioen wordt, Europees speelt en degradeert. Alle beslissingen vallen pas na de laatste seconde van de competitie. Als dat niet spannend is.
Beroerd
In de Europe Play-offs is het net zo spannend als in de Champions Play-offs, maar – op basis van de halflege tribunes – mogen we concluderen dat het behalve de ‘die hards’ van elke club geen mens interesseert. Onderin ziet er nu echt beroerd uit voor KV Kortrijk na de nederlaag op Beerschot (2-0).
In 1B moeten Lokeren Temse en Patro Eisden onderling uitmaken wie tegen Cercle of STVV mag uitkomen voor een plaats in 1A. Lokeren Temse is een straf verhaal. Rond nieuwjaar werd gevreesd voor degradatie naar het amateurvoetbal. Gerechtelijke stappen tegen de club zonder licentie voor 1A zijn zeker nog niet uitgesloten. Ook daar blijft het spannend.
EUROPA
*In Duitsland is Bayern München weer wat dichter bij de titel gekomen. Het won overtuigend (3-0) van het dit seizoen sterke Mainz. De ploeg van Vincent Kompany had de titel kunnen vieren, maar Bayer Leverkusen versloeg Augsburg (2-0). Bayern moet nog één van de drie resterende partijen winnen.
*Barcelona en Real Madrid stonden voor de elfde keer tegenover elkaar in de bekerfinale. Misschien de laatste kans voor de Koninklijke om dit jaar een trofee te winnen. Voldoende redenen om het laatste schaamtegevoel over boord te gooien en de scheidsrechter vooraf aan te pakken. Die keuze beviel de allesbehalve koninklijk geleide club geenszins en er werd zelfs gedreigd de finale te boycotten. Er volgde een regelrechte aanval op referee Bengoechea met een bloemlezing op de site van al ‘zijn blunders’ in matchen met de club van voorzitter Florentino Perez. Bengoechea moest zijn zoon in tranen uitleggen dat zijn papa het ook al eens mis heeft als arbiter. Bengoechea floot in totaal al 26 keer Real, dat 18 keer won, vier keer gelijkspeelde en vier keer verloor. Drie keer leidde hij Real tegen Barcelona: één keer winst, twee keer verlies.
Zaterdag was het alweer hommeles, want Real verloor na een zinderende partij waarin Thibaut Courtois één keer in de fout ging (3-2). Barça was, zoals het hele seizoen, de betere ploeg maar het slot – met een schandelijke hoofdrol voor Rüdiger – was ronduit ontluisterend. Ook Bellingham en Vazquez kregen nog rood. De ref had zich weinig te verwijten. Real verdient als club een forse straf.
*Liverpool verzekerde zich met indrukwekkende 5-1 cijfers tegen Tottenham van een twintigste landstitel. Een straffe prestatie van coach Arne Slot en zijn landgenoten Gakpo, Gravenberch en Van Dijk.
Crystal Palace en Manchester City spelen de Cup Final. De Londense club liet Aston Villa kansloos (3-0). City versloeg, zonder De Bruyne en met Doku als invaller, Nottingham Forest (2-0).
*In Italië lijkt McTominay, sorry Napoli, opnieuw op weg naar de titel. Het versloeg met twee goals van de Schot, die als middenvelder spits Lukaku op de hielen zit als topschutter (elf goals tegen twaalf) Torino (2-0). Inter verloor verrassend in San Siro van AS Roma (0-1). Napoli heeft nu drie punten voorsprong.
