PLOEG VAN DE WEEK: KV Kortrijk, dat AA Gent in eigen huis versloeg en de hoop op het behoud herstelde
SPELER VAN DE WEEK: niet veel keuze dit weekeinde, dan maar Ferran Jutgla met een doelpunt en twee assists
BELGIE
De hoop op een titelstrijd met drie mag na zaterdag voorzichtig begraven worden. Union kon bij Racing Genk geen seconde de indruk wekken dat het in aanmerking komt voor de kroon. De achterstand op de leider bedraagt ook al dertien punten. Ook na halvering betekent dit dat de Brusselaars niet voldoende hebben aan twee meer gewonnen matchen dan Genk in de eindspurt. Dat is niet niks, tenzij de Limburgers – naar het voorbeeld van Union vorig seizoen – plots zouden imploderen. Niets wijst daar echter op, zodat Club Brugge wel eens de enige overblijvende concurrent zou kunen zijn.
De laatste speeldag van de reguliere competitie, maar het leek alsof de play-offs al begonnen waren. Het voetbal was immers op de meeste velden niet om aan te gluren. Racing Genk- Union: één tegen drie, zelfs in de play-offs een absolute topper. De eerste helft was een beproeving en dan heb ik het niet eens over de bijtende koude.
Na de rust ging Union vrolijk door met niet te voetballen. Genk probeerde er nog iets van te maken en won oververdiend. In de slotminuten beseften de Brusselaars dat alleen aanvallen kon lonen en wekten nog heel even de hoop op een remonte (2-1).
Club Brugge beleefde een bewogen avond. Het won van Charleroi (4-2) maar verloor doelman Mignolet met een hersenschudding. Blauw-zwart begint dus met 4,5 punt achterstand op leider Genk. Voor Union is het 6,5 punt. De anderen lopen er nog voor spek en bonen en de troostprijzen bij. Anderlecht won ruim van Cercle Brugge (3-0), maar dat was een misleidend resultaat. Colin Coosemans was nog maar eens de beste man van paars-wit. Dankzij de halvering van de punten bedraagt de achterstand op Union slechts twee punten. Sporting moet echter plots pakken beter gaan voetballen om het seizoen wat glans te geven.
Bij de twee andere deelnemers aan Play-off 1 was het helemaal armoe troef. Standard-Antwerp (toch vijf tegen zeven) was een drama in twee bedrijven. De Rouches lieten niets zien, de Great Old nog minder. De 0-0 kon niet terechter zijn. AA Gent verloor voor het eerst onder interim-coach Milicevic: 1-2 op eigen veld tegen nummer 17 Kortrijk.
De Kerels mogen weer hoop koesteren. Onderin veranderde er echter niets meer op de laatste speeldag. Naast Beerschot en Kortrijk zijn ook Cercle Brugge en STVV veroordeeld tot de play-downs.
Rolmodel
In afwachting van de play-offs zullen we de komende week dagelijks geconfronteerd worden met een verdeelde natie: voor of tegen Thibaut Courtois. De aversie van sommigen lijkt geen grenzen te kennen. Alsof hij zijn land verraden heeft en de enige mens op aarde is die geen recht heeft op een tweede kans.
De geschiedenis van de Rode Duivels kent meerdere spelers die (vanwege de bondscoach) de nationale ploeg vaarwel zegden en later op hun beslissing terugkwamen (Van Himst, Van der Elst, Wilmots, zie elders op dewitteduivel). Of beter gezegd teruggehaald werden door een nieuwe bondscoach.
Als het klopt dat de goalie van Real Madrid de Duivels liet vallen omdat hij de aanvoerdersband niet kreeg, is dat ronduit kinderachtig. Maar voetballers verdienen hun brood (en veel, veel meer) met een spel en blijven kinderen. Ook omdat wij (pers en supporters) hen te veel als halfgoden bekijken. Onze verwachting dat ze zich als rolmodellen gedragen, is onterecht. Hoewel dat heel mooi zou zijn, maar Courtois wordt betaald om ballen tegen te houden. Niet meer en niet minder. En wat was het verschil met Romelu Lukaku en Kevin De Bruyne, die na het EK ook te pas en te onpas thuis bleven?
Als Courtois, zoals hij zelf beweert, afhaakte omdat Domenico Tedesco het onderling vertrouwen schond, kan niemand hem dat kwalijk nemen. De ex-doelman van Racing Genk heeft daarmee vooral zichzelf gestraft. In het verleden weigerde hij zelfs bij een waardeloze oefenmatch zijn plaats onder de lat af te staan. Met zijn reactie zette hij zichzelf een jaar of twee aan de kant.
Rudi Garcia wil in Tubeke nog één keer terugkomen op het incident met Courtois en dan nooit meer. Terecht. Je moet als nieuwe coach het verleden niet meezeulen. Benieuwd of er spelers zijn die, zoals Koen Casteels die zichzelf uitrangeerde beweerde, laten weten dat ze problemen hebben met de terugkeer van de beste doelman van het land. Anderen (anoniem) gebruiken om je gelijk te halen is niet bijzonder netjes. Het is geen gewaagde stelling om te denken dat ze zich niet zullen laten horen. Het is niet omdat je denkt dat je Beckenbauer bent, dat je ook echt Beckenbauer bent. Helaas.
Behalve wat geneuzel uit de bekende anti-voetbalhoek werd de eerste selectie van Rudi Garcia positief onthaald. De keuzes van de Fransman kregen alom goedkeuring. Het was duidelijk dat Vincent Mannaert minstens voor souffleur had gespeeld. Gedaan met de blinde verjonging, maar ook geen terugkeer van een aantal veteranen. Eindelijk plaats voor wat jongens uit de eigen competitie en van meerdere clubs (Club Brugge, Genk, Antwerp). Plus plaats voor een piepjonge speler (Mokio) die nog voor Congo kan kiezen. Kortom, voor elk wat wils.
‘The proof of the pudding is’ echter ‘in the eating’. De nieuwe bondscoach moet beoordeeld worden op basis van de prestaties van de ploeg. Het is geen cadeau dat hij meteen aan de bak moet in een dubbele confrontatie met inzet. Lui die niets van het huidige voetbal begrijpen, denken nog steeds dat de Nations League niets voorstelt. Niets is minder waar. Het is niet alleen een competitie die belangrijk is voor de inkomsten van de voetbalbond, maar ook een unieke gelegenheid om tegen de Europese top aan te treden. Daar zitten de fans op te wachten en daar worden spelers en een team beter van.
EUROPA
*Napoli kwam tegen Venezia niet verder dan een gelijkspel (0-0). Inter, dat bij Atalanta won (0-2), loopt drie punten uit op de Napolitanen.
*Barcelona zorgde voor een stunt: in de toegevoegde tijd ging het bij Atletico Madrid winnen (2-4) na een 2-0 achterstand. Thibaut Courtois behoorde tot de uitblinkers in de zege van Real Madrid bij Villarreal (1-2).
*Een rampweek voor Liverpool. Na de uitschakeling in de Champions League werd zondag de finale van de League Cup verloren tegen Newcastle (2-1). Een eerste prijs voor de Magpies in bijna 70 jaar. En (helaas) sportswashing loont.
Arsenal won de Londense topper tegen Chelsea (1-0) en houdt leider Liverpool in het vizier. De kloof bedraagt nog twaalf punten. Nottingham Forest, met een matige Sels, haalde het bij Ipswich (2-4). En nog maar eens puntenverlies voor Manchester City in Brighton (2-2). Doku stond aan de aftrap, De Bruyne mocht vier minuten voor tijd invallen. Zo ga je als coach niet om met een monument van je club.
*Opnieuw puntenverlies voor Bayern München in de Bundesliga. Na de nederlaag tegen Bochum volgde dit weekeinde een gelijkspel bij Union Berlin na een blunder van tweede doelman Urbig (1-1). Bayer Leverkusen nadert tot op zes punten, nadat het in Stuttgart door het oog van de naald kroop: van 2-0 naar 3-4.
*Paris Saint-Germain rekende nu ook af met Marseille, de dichtste achtervolger. Tussen beite teams gaapt een gat van 19 punten en die worden in een serieuze competitie niet gedeeld.
