Er is veel te doen over het potentieel nieuwe Belgische competitieformat, maar een gezonde voetbalcompetitie kan alleen bestaan met een evenwichtige mix van ploegen – zowel grote als kleinere. We dragen allemaal de verantwoordelijkheid om dat ecosysteem te bewaken en ervoor te zorgen dat het leefbaar blijft voor élke voetbalploeg. Daarom blijft een competitie met 18 ploegen mijn voorkeur genieten, samen met een financieel gezonde tweede klasse met voldoende teams, bestaande uit profclubs, amateurclubs en een aantal beloftenploegen. Uiteraard moeten dan de regels wel helder en toekomstgericht vastliggen.
Al was ik fier dat Cercle vorig seizoen in de top 6 eindigde, ik ben nooit fan geweest van het play-off systeem. Het zorgde misschien voor enkele spannende PO1-matchen op het einde van het seizoen, maar tegelijk vielen veel ploegen uit de boot – met op termijn zware economische gevolgen. En geef toe, wie is er na maart nog echt geïnteresseerd in Play-off 2? Hoe bouw je als voetbalploeg aan een duurzaam beleid als je als dertiende in de stand nog kan zakken? Bovendien kan een ploeg die een schitterend regulier seizoen speelt alsnog naast een verdiende titel grijpen.
Iedereen die beweert dat PO1 spannend is, moet toch ook toegeven dat het op den duur gewoon saai wordt om telkens dezelfde ploegen tegen elkaar te zien? Waar is de tijd dat we massaal uitkeken naar die ene beslissende wedstrijd, zowel bovenaan als onderaan? Dát was pas spannend!
Het is tijd om verder te kijken dan kortetermijnoplossingen en écht werk te maken van een sterke, eerlijke en toekomstbestendige Belgische competitie. Alleen met een duurzaam model waarin élke ploeg perspectief heeft, kunnen we ons voetbal opnieuw laten groeien.
