Met de Omloop Het Nieuwsblad start zaterdag 1 maart het Belgische luik van het wielerseizoen. Veel zal er in de hiërarchie niet veranderen.
Het is alsof iedereen ontwaakt na een lange, koude winter. Bij de start van de Omloop Het Nieuwsblad vallen volgers elkaar haast amicaal in de armen. Klaar voor een nieuwe campagne. Ook bij de mensen die langs het parcours staan is er die vorm van samenhorigheid. Iedereen praat met elkaar, er zijn geen sociale klassen. Wielerwedstrijden zijn een soort totem waarrond mensen zich scharen, een liturgie. Het heeft ook te maken met de ontluikende lente, de levenskracht is als het ware terug. Ook bij de renners die alle remmen losgooien.
Tot grote verschuivingen zal het dit jaar in het peloton niet komen. Tenzij ernaast. Patrick Lefevere, de manager van Soudal-Quick.Step, ging op zijn zeventigste – al dan niet uit eigen wil – met pensioen, al zal hij de draad met het wereldje nooit helemaal doorknippen en zijn mening blijven geven. Zoals dat hoort voor iemand die de godfather van de wielersport wordt genoemd. In de schoot van de ploeg was de macht van Lefevere niettemin al langer afgebrokkeld. Zijn opvolger Jürgen Foré heeft ondertussen achttien extra mensen aangetrokken, verspreid over de vijf ploegen die Soudal-Quick.Step telt.
Veel stiller verliep het afscheid van de 74-jarige Walter Planckaert, tussen 2005 en 2025 ploegleider bij Topsport Vlaanderen, tegenwoordig Team Flanders-Baloise. Het is het einde van een tijdperk. Planckaert, in 1977 winnaar van de Ronde van Vlaanderen, debuteerde in 1970 als prof en was door zijn ongecompliceerde attitude en vaak kleurrijk taalgebruik een verrijking voor het wereldje.
PERFECTE AMBASSADEUR
Ook in 2025 is de alles overheersende vraag wie de dominantie van Tadej Pogacar zal breken. De prestaties van de Sloveen worden Merckxiaans genoemd, een term die in de wielersport vaak wordt gebruikt en vooral misbruikt. In het geval van Pogacar gaat de vergelijking enigszins op. Daarbij komt dat de wereldkampioen koerst met een onverzadigbare honger en een aanstekelijk enthousiasme. Pogacar laat zich niet vangen in de netten van een tactisch spinnenweb. Hij rijdt puur op instinct. Zoals vorig jaar in het wereldkampioenschap toen hij op 100 kilometer van de streep aanviel. Iemand als Pogacar verzoent iedereen met de wielersport, weinig mensen ook die tegen hem zijn, ook al niet omdat hij op een verstandige manier wedstrijden analyseert en na mindere koersen nooit naar excuses zoekt. Hij is een perfecte ambassadeur voor zijn sport.
Naast de Ronde van Vlaanderen neemt Tadej Pogacar dit voorjaar allicht ook voor het eerst Parijs-Roubaix op zijn programma. Hij heeft zo’n cocktail aan kwaliteiten dat hij ook in deze prehistorische kasseienkoers als topfavoriet zal starten. In eendagswedstrijden lijkt Mathieu van der Poel hem het meest te benaderen. Ook de Nederlander heeft uitzonderlijke lichamelijke mogelijkheden, straalt net zoals Pogacar plezier uit in alles wat hij doet en wil winnen met panache. En ook hij is iemand zonder kapsones, vriendelijk en welbespraakt. Het is eigen aan de huidige generatie.
BEVESTIGING
De wielersport werd zelden beter verpakt dan nu. De geur van doping is enigszins weggeblazen, ook al zijn er nog steeds vragen over de veiligheid en blijven de aangekondigde doortastende ingrepen uit. Voorbij is wel de tijd dat er bijvoorbeeld in de Ronde van Italië een tijdrit in de afdaling van een col wordt gereden. Toch zal het ook nu weer tot valpartijen komen en hebben die vaak ook te maken met de onbezonnenheid van sommige renners.
Eén van de vragen dit seizoen is in hoeverre Wout van Aert na zijn crashes weer zijn vroeger niveau kan halen. Iedereen gunt de intussen 30-jarige Kempenaar eindelijk een overwinning in een topklassieker. En ook al presenteert hij zich naar buiten niet zo, Van Aert is de leider van zijn ploeg, Team Visma-Lease a Bike, veel meer dan zijn sportdirecteurs geeft hij de strategie aan.
Nogal wat renners moeten de komende maanden voor bevestiging zorgen. Lennart Van Eetvelt en Maxim Van Gils bijvoorbeeld, revelaties in 2024, waarbij Van Gils op een niet echt geruisloze manier bij Lotto vertrok en voor Red Bull-BORA-Hansgrote opteerde. En hoe ontwikkelt Thibau Nys zich verder, hij werkt naar de Ardennenklassiekers toe. En opmerkelijk is ook de overgang van Rune Herregodts en Florian Vermeersch naar het UAE Team van Tadej Pogacar dat de ploeg op een verstandige manier heeft versterkt. Een garantie op zeges lijkt dan weer Jasper Philipsen te zijn, terwijl Belgisch kampioen Arnaud De Lie in de topkoersen zijn grenzen moet kunnen verleggen. Dat geldt ook voor Tim Merlier, al vier overwinningen in dit prille seizoen, die voor de zeges bij Soudal-Quick.Step moet zorgen nu Remco Evenepoel na zijn val nog volop revalideert en ten vroegste in april inzetbaar is.
RAUW OVERLEVINGSGEVECHT
Bedenkingen genoeg dus bij het begin van deze campagne. En een eindeloos reeks vragen die bij deze aanloopperiode horen. Zoals bij Jonas Vingegaard van wie wordt verwacht dat hij, mits een goeie voorbereiding, een concurrent kan zijn van Tadej Pogacar in de Ronde van Frankrijk. En stoomt Biniam Girmay, de winnaar van de groene trui in de Tour, verder door? Kan Tom Pidcock, na een winter zonder veldritbedrijvigheid en in zijn nieuwe ploeg al goed op dreef, weer met zijn vroeger niveau aanknopen? En groeit de Italiaanse spurter Jonathan Milan verder, gesteund door de goed gestructureerde ploeg van Lidl-Trek bij wie de Deense ex-wereldkampioen Mads Pedersen dicht bij de top aanleunt.
Het is de verwachting dat ook dit wielerjaar heel boeiend zal zijn. Met dezelfde tenoren in de hoofdrol. Maar vooral met die aanvallende ingesteldheid die voor zoveel memorabele koersen zorgde. Het bracht de wielersport terug tot zijn essentie: een rauw overlevingsgevecht waarin de sterksten overblijven.
