Antwerp overweegt een klacht na de bekeruitschakeling … omdat de scheidsrechter de enig juiste beslissing nam. Veel gekker moet het echt niet worden in ons voetbal. De ref zou echter hulp kunnen gekregen hebben van de VAR. Volgens ‘het protocol’ mag dat niet, maar de kans dat de wedstrijd overgespeeld moet worden lijkt nihil. En terecht. De Bosuil is boos op de verkeerde man. De woede moet zich richten op hun eigen speler: Denis Odoi, 36 maar verstand komt blijkbaar niet altijd met de jaren.
Uitgeschakeld worden in de halve finale van de beker is geen pretje. Vooral niet als het op basis van de wedstrijd net zo goed anders had kunnen aflopen. Antwerp had voor het derde jaar op rij naar de Heizel kunnen trekken, maar met tien tegen elf gooide het zijn beste kaarten weg.
Het is wonderbaarlijk welke aantrekkingskracht dat aftandse stadion met de atletiekpiste op de Heizelvlakte op voetbalsupporters kan hebben. Iedere fan wil in mei met zijn club naar de Heizel. Niemand die het beter begrijpt dan ik. Mijn eerste ‘grote’ match was op de Heizel: de bekerfinale tussen AA Gent, dat toen nog La Gantoise heette, en FC Diest, de club met stamnummer 41 die twee maanden terug failliet is gegaan.
Ik was 15 en had al heel wat voetbalwedstrijden op lager niveau gezien. Met mijn vader als scheidsrechter. Of met zijn beste vriend, Fred Delcourt. Mijn vader schopte het niet verder dan derde klasse (nu eerste amateurs). Fred werd onze ref nummer één en floot zelfs een Europese finale.
Pijnlijk
Maar de bekerfinale van 1964 dus. Het was de eerste eindstrijd in decennia. De beker was jarenlang niet meer uitgereikt. Met vader, moeder en broer naar de Heizel. Wij woonden al jaren in Gent, maar waren supporters van FC Diest. Mijn vader had bij die club in het doel gestaan en het is mijn geboortestad. Toen nog een stadje van 10.000 inwoners met een voetbalclub die op wonderlijke wijze tot de top van ons voetbal behoorde.
In de laatste minuut leidde FC Diest met 2-1 en onze keeper, Omer ‘Lappes’ Goeleven, trapte een terugspeelbal weg. In plaats van het leer buiten te keilen, stuurde hij hem het veld in. Een paar seconden later was het 2-2 en na de verlengingen zelfs 4-2 voor de Buffalo’s.
Niets was pijnlijker dan de terugrit naar Gent. Slag om slinger werden we voorbijgestoken door uitbundige blauw-witte fans. Wat het verlies nog erger maakte, was dat ik zelf bij de jeugd van Racing Gent speelde. Toen nog de aartsvijand van de blauw-witten. Na elke gewonnen match zongen we in de kleedkamer ‘ARAG dades de club van dèwe waaven’ (oude wijven, vertaald uit het Gents).
Speld
Terug naar deze bekercampagne. Na de spannende en hoogstaande halve finale van woensdag tussen Racing Genk en Club Brugge volgde de spannende en niet zo hoogstaande halve eindstrijd tussen Antwerp en Anderlecht. Paars-wit verdedigde de 1-0 voorsprong uit de heenmatch met een vijfmansverdediging. Tomislav Ivic zat weer in de dug-out. Het duel kon alle kanten uit, maar de beslissing viel eigenlijk al na 37 minuten: de rode kaart voor Denis Odoi.
Je kan niet begrijpen dat er discussie kan over bestaan. Het was een schoolvoorbeeld van een gele kaart. Maar desondanks is er heisa over, want … het duurde te lang voor de kaart werd getrokken. Niet één Antwerp-supporter noch Jonas De Roeck zou er iets over gezegd hebben als het niet al de tweede gele kaart in de match was voor Odoi.
Dat het zo lang duurde, maakte het echter verdacht. Scheidsrechter Vergoote zou de kaart ingefluisterd hebben gekregen van VAR Jan Boterberg. En dat mag niet volgens het protocol. De videoref mag niet tussenkomen bij een gele kaart. Hoe dat werkt, is me niet helemaal duidelijk. Als hij het een rode kaart had gevonden dus wel, maar in het andere geval mocht hij geen mening hebben.
Antwerp wil nu de communicatie tussen alle officials opvragen om uit te zoeken of de VAR boter op het hoofd had. Ja, dat is belangrijk, niet dat Denis Odoi zich als een hufter gedroeg. Alsof de manier waarop hij de bal naar de Brusselse dug-out keilde ook maar iemand van de spelleiders had kunnen ontgaan. Zou het kunnen dat Vergoote wachtte om een beslissing te nemen, die de kansen op een bekerfinale voor de Great Old hypothekeerde, in de hoop een uitweg te vinden om het op een andere manier op te lossen? Maar die was er niet. Dit was zo geel als de leiderstrui in de Tour. En dus de tweede gele kaart en in het voetbal is geel plus geel rood.
Geen speld tussen te krijgen, denk ik. Vooral niet na de scheidsrechterlijke dwaling van vorig jaar in de match tussen Anderlecht en Racing Genk. ‘Penaltygate’, weet je nog wel. Die match had moeten overgedaan worden, maar de bond besliste toen dat matchen niet meer zouden overgespeeld worden na een stommiteit van de ref. Het zal dus zeker niet gebeuren voor een correcte beslissing van de spelleider. Hoewel, in het Belgisch voetbal weet je maar nooit.
