‘Als de tactiek duidelijk is, weten de jongens waar ze in moeten gaan geloven. Vervolgens komt het overtuigen, of indoctrineren, een minder populair woord, met woorden en met beelden.
Als een spits wat minder vertrouwen heeft, knip je het beeld af op het moment dat hij de bal naast schiet. Als een speler vindt dat hij heel goed bezig is, laat je even drie keer balverlies zien.
Wanneer pak je een speler wel aan, en wanneer niet: dat is volgens mij de essentie van het trainerschap. Want oefenvormen kun je inmiddels overal op de wereld vinden. Sowieso op het internet, maar alle collega’s komen tegenwoordig ook bij elkaar langs. Iedereen heeft nu verstand van tactiek, en anders zijn er genoeg assistenten die dat voor je kunnen bedenken. Het grootste verschil dat je nog kunt maken, is dus hoe je met mensen omgaat.
Mensen hebben misschien het beeld dat ik altijd maar denk aan een magneetje dat iets naar links of naar rechts moet [op het instructiebord; RS]. Maar het gaat eigenlijk alleen maar over: ik heb mijn spits vandaag gewisseld, hoe ga ik morgen met hem om? Wat zal ik tegen zijn concurrent zeggen? Het belangrijkste wat een trainer moet kunnen, is de speler laten geloven in wat hij aan het doen is.
Ik wil altijd dat spelers na een bespreking op de wedstrijddag vol energie zitten. Daar denk ik langer over na dan over de tactiek: hoe begin en eindig ik mijn bespreking? Hoe raak ik ze op een manier die ze niet verwachten? Want dat moet het hele seizoen door: ze raken. En een seizoen duurt best lang. Helemaal als je langer met een groep werkt wordt die uitdaging steeds groter. Elk seizoen een grotendeels nieuw team hebben heeft nadelen, maar dit is een voordeel. Anders kun je krijgen: daar heb je hem weer met zijn diepgang. Als de jongens honderd procent in je tactiek geloven en die ook kunnen uitvoeren, en het komt uit, ja, dan ben je los met de groep. Want dan geloven ze dat alles wat jij bedenkt tot succes gaat leiden.’
Bron: Boudewijn Geels, ‘Met open vizier – In het spoor van Alex Pastoor’, 2024, blz.165, 166-167
Het uitdenken van de speelwijze is niet het moeilijkste van het trainersvak, maar hoe je die overbrengt op de spelers. ‘Indoctrinatie’. Hoe raak je ze, zodat ze als team de tactiek vol overtuiging gaan uitvoeren. Dat vergroot de kans op succes natuurlijk in hoge mate. En succes versterkt vervolgens weer het geloof in de gehanteerde speelwijze.
Rob Siekmann
