Alweer verloren van Frankrijk, maar de Rode Duivels hebben goede punten/puntjes gescoord. En dus ook de bondscoach. Dat een groepje supporters op de Heizel zijn ontslag eiste, was op dit moment onterecht. Maar aan het einde van deze Nations League (midden volgende maand) is een evaluatie nodig en de balans is dit jaar nog steeds behoorlijk negatief.
Zo slecht als het eerste halfuur tegen Italië was, zo goed was het dit keer in de eerste dertig minuten tegen Frankrijk. Les Bleus, en vooral Digne op links, zag sterretjes. Jeremy Doku maakte nog eens duidelijk dat je hem moet laten aanvallen en het verdedigen moet overlaten aan minder begaafde jongens.
Domenico Tedesco had zijn elftal dit keer goed op orde, hoewel centrale verdediger Debast als rechtsachter en rechtsachter Castagne als linksback op papier betwistbare keuzes zijn. Maar het pakte, zeker in de beginfase, uitstekend uit. Dit was beslist niet het sterkste Frankrijk van de voorbije decennia, maar het blijft een team met veel talent. Wat vooral duidelijk werd na de rust toen Didier Deschamps ging wisselen.
Een prima eerste halfuur van de Duivels dus, dat niet beloond werd vanwege de ondermaatse afwerking. Vooral Loïs Openda was weer niet goed bij schot. De penalty die Tielemans miste, had er nooit mogen komen. De man uit Leipzig had voor Saliba hem omverkegelde gewoon moeten scoren. In de toegevoegde tijd van de eerste helft trof Openda, na achttien interlands zonder goal, dan eindelijk nog eens raak. Het was echter slechts de gelijkmaker, want de Fransen waren – via een strafschop omgezet door Kolo Muani – tegen de gang van het spel in op gang gekomen.
Schraal
Na de rust zakten de Duivels flink terug, want niet betekende dat ze verdienden te verliezen. Kolo Muani sloeg echter een tweede keer toe in de periode dat de Fransen hun betere momenten kenden. Koen Casteels had overigens beter moeten doen bij die treffer, maar het is zijn eerste fout(je) sinds hij eerste keeper is geworden.
Net als tegen Italië kwamen de Duivels weer tegen tien man te staan, maar dit keer was de tijd die restte korter en leverde het geen puntenwinst op. De nederlaag betekent zo goed als de uitschakeling voor de kwartfinales van de Nations League. Terecht, België behoort momenteel niet bij de beste acht van Europa. Het zal er nu vooral op aankomen om (als derde in de groep) het behoud in de hoogste afdeling te verzekeren. Het is financieel en sportief een gouden zaak te mogen spelen tegen landen als Frankrijk en Italië.
Na de dubbele interlands van volgende maand tegen Israël en Italië is het dan tijd om de bondscoach te evalueren. Maandag verdiende hij goede punten, maar de balans van 2024 oogt nog steeds zeer schraal: vier overwinningen (tegen onder andere Luxemburg, Montenegro en Slowakije), vier gelijke spelen en vier nederlagen (waarvan weliswaar drie tegen Frankrijk).
De balans is en blijft negatief vanwege het totaal mislukte EK en valt eigenlijk niet meer goed te maken. Tegen landen als Frankrijk en Italië kan en mag je verliezen, maar een groep met Oekraïne, Roemenië en Slowakije niet kunnen winnen, is onvergeeflijk. En dan vergeet ik nog even de eerste helft in Rome.
Tedesco heeft maandag echter een beetje krediet gesprokkeld, maar de twee volgende interlands blijven cruciaal. Zijn belangrijkste troef blijft dat de bond niet het geld heeft om hem weg te sturen. Wat in zijn voordeel pleit is dat de WK-kwalificatie geen al te zware opdracht wordt. Met 48 finalisten moet je er al heel erg met de pet naar gooien om er niet bij te zijn. Vooral omdat België voorlopig (lang zal het niet meer duren) reekshoofd blijft bij de loting. In Amerika wordt het in 2026 pas weer ernst en als Tedesco mag blijven en zich plaatst, moet je hem zijn contract laten uitdienen.
We moeten ons echter realiseren dat de vette jaren voor even voorbij zijn. Deze selectie haalt hoegenaamd niet het niveau van die van de jaren 2014-2020. Marc Wilmots en Roberto Martinez konden met beter materiaal werken. Daarom is het absoluut noodzakelijk dat de Rode Duivels telkens met hun beste team aantreden. Het is de taak van de bondscoach om ervoor te zorgen dat zijn beste spelers gemotiveerd zijn om het nationale tricot aan te trekken. Tegen Italië over een maand moeten Kevin De Bruyne en Romelu Lukaku present zijn. En minder belangrijk misschien, maar toch, ook Thibaut Courtois blijft een certitude in de beste elf.
Schaamte
Tot slot nog iets helemaal anders. De spelersvakbond FIFPro en de nationale liga’s hebben bij de Fifa hun beklag gemaakt over de overvolle kalender. Op het podium dat deze boodschap bracht, zat ook Lorin Parys, de CEO van de Pro League. De schaamte voorbij. Veeg eerst voor eigen deur voor je internationaal je beklag maakt. België heeft de langste competitie van op zijn minst West-Europa: 40 wedstrijden. Doe daar eerst iets aan.
