Een magische barrière is gesloopt en misschien wel een decennium, of twee, eerder dan verwacht. Voor het eerst dook een vrouw onder 2.10 in de marathon. Decor: een vroege zondagochtend in Chicago, the windy city. Aeolus was evenwel nergens te bekennen en dat was het laatste zetje dat de Keniaanse Ruth Chepngetich nodig had om razendsnel van start te gaan. Met de hulp van twee persoonlijke tempomakers passeerde ze halfweg in 1.04.16, een tijd waarmee ze vijfde zou zijn op de ranglijst all time van de halve marathon en amper 14 seconde boven haar persoonlijk record in dat onderdeel. Verbijstering en meewarigheid alom. De vraag was niet of Chepngetich de spreekwoordelijke man met de hamer zou ontmoeten, de vraag was: wanneer? Maar net als de wind gaf deze spelbreker niet thuis. Hoe dan ook, Chepngetich vertraagde amper. Met onaangetaste tred en relatief fris finishte ze in 2.09.56, bijna 2 minuten minder dan het vorige, onthutsende record dat de Ethiopische Tigist Assefa september vorig jaar in Berlijn had gevestigd. 2.09.56: liefhebbers vielen uit hun stoel. Dag op dag tweeëntwintig jaar geleden werd de Engelse Paula Radcliffe in Chicago de nummer één aller tijden met 2.17.18. Later scherpte ze in Londen die tijd aan tot 2.15.25. Haar record hield niet minder dan zestien jaar stand. In Chicago was Chepngetich dus meer dan een kwartier sneller. Met haar 2.09.56 zou ze in de mannenwedstrijd tiende zijn geworden.
Nog een vergelijking: tot nog toe hebben slechts twee Belgische mannen, Bashir Abdi en Michaël Somers, dit jaar sneller gelopen. Die duizelingwekkende ontwikkeling, ook in andere disciplines van de midden- en de lange afstand en ook bij de mannen (behalve dus in ons land) is – laat ik het nog eens aangeven – grotendeels te danken aan een andere revolutie: de almaar meer gesofisticeerde supershoes. Ruth Chepngetich is dertig en uiteraard een lichtgewicht: 1,65 meter en 48 kilogram. Een voortvarende start wijst ze niet af. Hoe zwaarder en hoe sneller, hoe liever, is zo ongeveer haar lijfspreuk. In 2019 werd ze in de bakoven van Doha wereldkampioene. In 2021 en 2022 won ze ook al in Chicago, vorig jaar was ze er tweede, achter de bekende Nederlandse Sifan Hassan die met 2.13.44 een Europees record vestigde en later olympisch kampioene werd; Chepngetich maakte na een teleurstellende prestatie in april in Londen geen deel uit van het Keniaanse olympische team.
De mannenwedstrijd n Chicago, werd gewonnen door John Korir, eveneens een Keniaan, in 2.02.43, de zesde chrono all time. The windy city wordt, nu dit natuurelement er zich minder thuis voelt, zo stilaan een bedreiging voor Berlijn als snelste marathonparcours ter wereld. Vorig jaar bleef Kelvin Kiptum, ook uit Kenia, er maar 35 seconden verwijderd van een andere magische marathongrens, 2 uur. Zoals bekend vond Kiptum afgelopen februari de dood bij een auto-ongeval. De volgende klassieke marathon heeft op zondag 3 november in New York plaats. Onder de deelnemers olympisch kampioen Tamirat Tola – nee, geen Keniaan, een Ethiopiër – en Bashir Abdi.
