Kunstenaar in woord en daden.
Twee jaar geleden werd Christoph Daum nog door Club Brugge benaderd om als sportief directeur de debuterende hoofdtrainer Carl Hoefkens te sturen. Maar zijn gezondheid liet dat niet toe. Zaterdag overleed Daum aan de gevolgen van longkanker.
Op 9 november 2012 werd Christoph Daum op een persconferentie gepresenteerd als trainer van Club Brugge. Hij keek met een zelfverzekerde blik de zaal in. Als een gelouterde trainer die al vele oorlogen had gewonnen. Die branie had de Duitser in het begin van zijn carrière niet. Als assistent van George Kessler bij FC Köln moest hij voor het begin van iedere training naar buiten gaan om te zien of de zon scheen. Zodat Kessler wist of hij al dan niet een zonnebril moest opzetten. Daum deed het. Braaf en volgzaam. Ook toen Kessler hem verzocht eens te gaan meten hoe hoog het gras stond.
In 1989 volgde Christoph Daum bij FC Köln Kessler op. Als jongste trainer in de Bundesliga. Hij timmerde aan de weg naar de top, gedragen door die typische Duitse deugden: discipline, karaktersterke, engagement en betrouwbaarheid. Hij werd kampioen met VfB Stuttgart, pakte in Turkije de titel met Besiktas en groeide uit tot een persoonlijkheid die met wijsheden strooide en seminaries hield in tal van grote bedrijven. Daum was ook niet bang om de strijd met het machtige Bayern München aan te binden. In een memorabele televisie-uitzending ging hij in 1989 op een hondsbrutale manier in de clinch met de top van Bayern. Hij riep dat de toenmalige trainer Jupp Heynckes beter slaapmiddelen zou verkopen dan als trainer te werken. Daum hield ervan te provoceren en werd Casius genoemd, naar de door hem bewonderde ex-bokser Mohammed Ali.
Het leven van Christoph Daum veranderde nadat hij in oktober 2000 via een haartest als drugsgebruiker werd gebrandmerkt. Hij sloeg als een paria op de vlucht naar Amerika, maar zou later toegeven dat hij cocaïne had gebruikt. Zo kon hij zichzelf als trainer weer oprichten met passages bij opnieuw Besiktas, Fenerbahçe (twee keer), weer FC Köln en Eintracht Frankfurt. En zo belandde hij als opvolger van de ontslagen Adri Koster bij Club Brugge.
Christoph Daum was een boeiende persoonlijkheid, een kunstenaar in woorden en daden die al eens de filosofische toer opging en bij Club Brugge meteen indruk had gemaakt toen hij voor de leden van de Algemene Vergadering een lezing gaf over de manier waarop hij leiderschap en coaching zag. Tijdens zijn allereerste gesprek met Club verraste hij door tot verbazing van het bestuur een vragenlijst uit zijn tas te halen. Hij wilde alles weten voor hij tekende. Daum verdiepte zich in alle facetten van het voetbal. Hij goot de ploeg meteen in een andere vorm en maakte werk van een defensieve organisatie. Dat leverde niet echt aantrekkelijk voetbal op, Club won nogal wat wedstrijden met 1-0. Daum zei dat verdedigen eigenlijk aanvallen zonder bal is en dat het er in het voetbal om gaat bij balverlies de ruimte af te snijden en bij balbezit de ruimte te zoeken. Hij besteedde ook veel aandacht aan het mentale aspect en vroeg zich constant af hoe je mentale vaardigheden traint. ‘Het hoofd is het derde been’, sprak hij.
Christoph Daum genoot van zijn verblijf in Brugge. Hij woonde op 200 meter van het Belfort en wandelde ’s avonds na tien uur graag door het centrum. Dan, zei hij, ontwikkelde er zich een charme die hij overweldigend vond. Daum bleef omwille van privéredenen slechts acht maanden bij Club. Hij eindigde met blauw-zwart tweede en werd voor zijn werk enorm geprezen. Vandaar dat Club, Vincent Mannaert voorop, in hem de ideale leermeester zag voor Carl Hoefkens. Maar ziekte besliste er anders over. Toen Daum in die periode de aftrap gaf voor de match tegen Eupen, werd hij door de supporters stormachtig toegejuicht.
Telkens weer was het heerlijk om Daum te mogen interviewen. We herinneren ons een gesprek in december 2011 waarvoor er door de toenmalige perschef, Wim De Meyer, één uur was uitgetrokken. Daum was uitstekend op dreef en toen De Meyer zei dat de tijd om was, snoerde hij hem meteen de mond: ‘Wir machen weiter.’ Open en bloot praatte Daum toen over een huidziekte die, net voor zijn komst naar Club, toevallig bij hem was ontdekt en waaraan hij was geopereerd. De perschef vroeg zich af of die delicate passage wel moest verschijnen maar Daum, die de tekst nalas, voegde er nog een alinea aan toe. ‘Om de mensen duidelijk te maken dat ze zich vanaf een bepaalde leeftijd preventief moeten laten onderzoeken en screenen’, liet hij weten.
Ruim twaalf jaar later is longkanker hem fataal geworden. Daum streed er hard tegen, vanuit een aangeboren optimisme. Hij maakte zich nooit snel zorgen. Zoals hij het ooit zei: ‘Zelfs als ik op mijn sterfbed lig, zal ik zeggen: ik ga niet dood.’ Maar zaterdag verloor hij de strijd. Hij overleed in huiselijke kring. Christoph Daum werd 70 jaar.
r ze niet snel genoeg naar de dokter kunnen gaan’, zeik hij.
Christoph Daqum genas maar tien jaar later werd aan andere kanker hem fataal. Ook al vocht hij daar met
