Union reist deze week voor haar wedstrijd in de Europa League naar Anfield Road, het mythische stadion van Liverpool FC.
Vanuit ‘Het Gouden Boek van de Beker met de Grote Oren. Van Real Madrid 1956 tot Manchester City 2023’ schetst auteur Raf Willems in enkele afleveringen ‘The Story of Liverpool FC’. We starten met de laatste zege in de Champions League van LFC in het seizoen 2018-’19. Met een vergeten Belg in de hoofdrol. Zijn naam is Divock Origi.
2018-’19: Het vrolijke heavy metalvoetbal van Liverpool FC en Jürgen Klopp
‘This was Anfield’s greatest European night of them all.’ Zo schreven de media. Dankzij Divock Origi. Begonnen bij vierdeprovincialer FC Zwaluw uit Zutendaal. En op 1 mei 2019 geëindigd als de held van Anfield Road.
Terwijl iedereen de mislukking vreesde. Coach Jürgen Klopp dekte zich vooraf in door te wijzen op de afwezigheid van zijn twee ‘wereldsterren’ Firminho en Salah. Tegelijk probeerde hij Kloppiaans zijn elftal op te peppen met de woorden: ‘I said to the boys before the game it was impossible. But because it’s you, I say we have a chance.’
In het hoofd van Origi bleef het opvallend rustig. Dat bleef zijn grote kracht. Ondanks het feit dat hij zelden zich als basisspeler kon opwerpen in zijn loopbaan – niet bij FC Liverpool, evenmin bij de Rode Duivels – wist hij zich toch vaak te kwalificeren als matchwinnaar. Nu leek de opdracht – 3-0 ophalen tegen Barça – echt onmogelijk, hoewel…had hij enkele dagen eerder niet alweer zijn status bevestigd door de vier minuten voor tijd de 2-3 in te koppen bij Newcastle United? Waardoor Liverpool in de titelrace met Manchester City bleef. En zongen de fans niet die leuke en heerlijk ritmische song over hem van zangeres Whigfield: ‘Saturday night and I like the way you move – Divock Origi!’Wat deed dat deugd als hij duizenden fans op Anfield Road op en neer zagen jumpen, terwijl ze zijn naam – al dan niet op de juiste toonhoogte – scandeerden. Hij zou er staan, vanaf minuut één. Dat sprak hij met zichzelf af. Kijkend en op het juiste moment bewegend, bij elke mogelijkheid gevaarlijk reagerend. Het officiële boek van FC Liverpool – CH6MPIONS OF EUROPE, waarbij het cijfer 6 verwijst naar de zes zegetochten bij de ‘Beker met de Grote Oren’ – over de campagne van 2019 vatte de sfeer als volgt samen: “Anfield Road was electric, turbo-charged, with the players plugged into the atmosphere.”
Deze Europese avonden stimuleerden hem tot topprestaties. Na zeven minuten volgde hij een combinatie van Henderson en Mané. Die eindigde op de vuisten van Barçakeeper ter Stegen, maar de bal huppelde voor zijn voeten, omdat hij zoals gewoonlijk stond waar hij moest staan: 1-0! De score veranderde niet meer in de eerste helft. The Reds rekenden dus op een mirakel. En hij hield wel met het shirt waarin Salah op de tribune zat: ‘Never give up!’ In zestig seconden gebeurde het dan: twee keer Wijnaldum. Na de 2-0 vertrok de eerste actie vertrok van zijn voet en de bal danste van voet tot voet via Shaqiri-Milner-Shaqiri tot op het hoofd van de ongedekte Wijnaldum: 3-0 na 53 minuten. Met ongelooflijke vreugdescenes in de Kop. Wat nu? Doorgaan of Barça laten komen? Hij zag de match meer in evenwicht komen, maar voelde toch aan dat Messi zich mentaal op de grens van de uitschakeling bevond. Speuren naar dat ene moment van de definitieve punch! Hij zou elke kans te baat nemen. Zich slim opstellen bij hoekschoppen bij voorbeeld, het zwakke punt in de afweer van de Catalanen. Elf minuten voor het einde, kijken naar de hoekschop. Wat gebeurde daar? De Barçaspelers leken te wachten op de wedstrijdbal, maar de ballenjongen gooide meteen een ander exemplaar richting Alexander-Arnold. ‘Geef hem, geef hem’, gonsde het in zijn gedachten. Alexander-Arnold leek hem kort te trappen naar Shaqiri, maar bemerkte in een flits dat Origi zich slim had gepositioneerd tussen drie Barçaspelers in. Alexander-Arnold keerde terug op zijn stappen, trapte hem op halve hoogte ter hoogte van het kleine strafschopgebied. En net daar stond hij ‘vrij en ongedekt’. Even meteen op de slof nemen, met een boogje over Ter Stegen en dan lachend weglopen: 4-0! Barça out, Liverpool in!
En daar bleef het niet bij. In de finale tegen Tottenham Hotspur ontsnapte hij in de voorlaatste minuut en legde 2-0 op een technisch volmaakte wijze achter doelman Hugo LLoris, elf maanden eerder wereldbekerwinnaar met Frankrijk.
De campagne van The Reds viel volledig in de schaduw van die ene magische voetbalavond tegen FC Barcelona. In de groepsfase was het kantje boordje geweest. Het begon met een spektakelpartij tegen PSG waarbij Sturridge en Milner voor de pauze de 2-0 ‘regelden’, maar Mbappé zeven minuten voor tijd gelijk stelde. In de slotseconden gaf Firminho aanzet tot een Anfieldextase. De verplaatsingen deden Liverpool afglijden: verliesbeurten op Napoli (1-0), Rode Ster Belgrado (2-0), PSG (2-1). Tegen Rode Ster diepte het spitsentrio de 4-0 uit (Salah 2, Firminho, Mané). In de laatste match tegen Napoli werd het alles of niets. Salah vond de enige opening (1-0). Na een 0-0 op Anfield Road leek het einde verhaal, want Bayern toonde zich de betere. In München keerde coach Klopp de rollen om en liet zijn team naar hartenlust in de ruimte duiken: 0-1 Mané, 1-2 Virgil van Dijk, 1-3 Mané. FC Porto werd een ‘walk over’: 2-0 na 26 minuten op Anfield en 1-4 in het Estadio do Dragao: Mané, Salah, Firminho, Van Dijk. Voor bijna 99.000 toeschouwers op Camp Nou hield Liverpool lange tijd gelijke tred met Barça, ondanks de 1-0 van voormalige spits Suarez. Een sublieme Messi dwong vrijwel op zijn eentje de 3-0 score af in het laatste kwartier. FC Barcelona maakte zich op voor een vijfde eindzege, de finale werd bovendien in Madrid gespeeld, in het nieuwe stadion van Atletico. Het bezoekje aan Liverpool werd afgedaan als een formaliteit. En toen kwam ‘Anfield’s greatest European night of them all!’
DE COACH: JURGEN KLOPP
Jürgen Klopp won met zijn ontwapenend charisma ook mensen zonder interesse in het voetbal. De charismatische Klopp stal bij zijn aankomst aan ‘Merseyside’ onmiddellijk de harten door zich te presenteren als ‘the normal one’, ‘de sympathieke buurjongen’. Hij gaat als een evangelische christen door het leven, noemt onomwonden Jezus Christus ‘the most important person in history’ en neemt vanuit die inspiratie zijn verantwoordelijkheid op voor de ‘lijdende medemens’. Hij spreidt sociale bewogenheid ten toon en staat 1% van zijn inkomsten af aan ‘goede doelen’. Tegelijk kant hij zich openlijk tegen de brexit, net als de rest van de inwoners van Liverpool. Hij verdedigde in talrijke interviews het model van een ‘sterk en solidair Europa’. Hij omschreef bij zijn aankomst in Liverpool in de herfst van 2015 zijn model als volgt: ‘Creating a sense of inclusivity, a sense of family. Dealing with people with anxieties, emotions and feelings.’ In zijn visie overheerst het geloof in ‘de voetbalclub als gemeenschap’ waarbij iedereen onderdeel van het plan moet zijn. Dat noemt hij ‘inclusief’ samenwerken. Hij creëert een ‘wij-gevoel’ van hoog tot laag.
DE VEDETTE: MOHAMMED SALAH
‘Never give up!’ Het werd een moment voor de mythe. De geblesseerde Egyptische topschutter droeg een zwarte trui met deze grote witte letters. Dat werd symbolisch voor de avond van het Anfieldmirakel. Bij elk van de vier doelpunten verscheen de ‘lachende Mo’ met zijn spreuk sprekend in beeld. Knagen deed het bij hem wel. Zijn moment kwam enkele weken later, na exact 23 seconden. De bal ging op de stip en hij mocht aanleggen om het snelste doelpunt te scoren uit de geschiedenis van de Champions League. Het was zijn wraak op ‘Sergio Ramos’. De libero van Real schakelde hem in de finale van 2018 met een gemene elleboogchallenge uit. Een cartoon in een Egyptisch dagblad bracht de dag nadien de ‘drie krachten van de hel’ in beeld: ‘Moslimbroederschap, Islamitische Staat en…Sergio Ramos’. Een jaar later had ‘de lachende Mo’ zijn revanche beet.
DE TACTIEK:
Bij zijn eerste kennismaking maakte hij er een punt van om de namen van alle tachtig medewerkers te onthouden. Hij bracht hen bovendien samen naar een bijeenkomst met de spelers om hen aan elkaar voor te stellen. Dat bezorgde de club een enorme krachtbron. Iedereen spreekt elkaar sindsdien ook met de voornaam aan. Klopp legde de nadruk op de onderlinge verantwoordelijkheid om elkaar te helpen en veranderde de persoonlijke verhoudingen binnen de organisatie. Daar stond ‘the great communicator’. Met de belangrijkste les voor het succes: 30% voetbaltactiek, 70% teambuilding. In vijf jaar tijd evolueerde FC Liverpool onder zijn leiding van ‘slapende reus’ tot nummer één van Engeland, Europa en de wereld. Hij demonstreert het in het promotiefilmpje ‘We are Liverpool. This means more.’
Teambuilding vanuit de defensie. Middenveldtechniek als rustpunt in de loopintensiteit. Aanvallen met passie. Ziedaar zijn definitie van ‘Vollgasfussball’ zoals hij het bij Borussia Dortmund predikte. In Liverpool noemde hij het ‘Heavy Metal Football’.
