PLOEG VAN DE WEEK: KV Mechelen, dat zijn bleke prestatie van vorige week in de Supercup uitwiste en een punt pakte bij Club Brugge
SPELER VAN DE WEEK: Aboubakary Koita, die met een magistrale knal STVV de winst bezorgde tegen Standard
BELGIE
Het voetbaljaar is weer begonnen. Althans in ons land. In de serieuze voetballanden gebeurt dit pas over een paar weken. Die hebben dan ook minstens twee speeldagen minder af te werken dan wij. Veertig speelrondes is en blijft een record. Het competitieformat is nochtans nog maar eens veranderd. Simpeler is het er niet op geworden. Maar er zijn ook positieve nieuwigheden. Zo kunnen twee en mogelijk zelfs drie ploegen uit 1B kunnen naar de elite promoveren. Tweede klasse heeft weer perspectief.
Er werd de voorbije dagen in de media uitvoerig vooruitgeblikt. Waardeloze bladvulling, zonde van de bomen die hiervoor moesten sneuvelen. Geen mens die weet hoe de ploegen er uitzien als het seizoen echt begint. Pas na 6 september (de deadline van de transferperiode) kan de waarde van de verschillende selecties op een ernstige manier ingeschat worden. Om die reden zijn voetbalgidsen die nu verschijnen ook niets waard.
De eerste drie van vorig seizoen begonnen deze campagne met winst. Landskampioen Antwerp werd door Cercle Brugge goed vastgezet en kon slechts winnen dankzij een owngoal van Daland (1-0). De bezoekers hadden ook kansen, maar zullen nog vaak jammeren over het vertrek van Ueda naar Feyenoord.
Union zag deze zomer een halve basisploeg vertrekken, maar was nog steeds een klasse sterker dan Anderlecht: de zevende zege op rij sinds de terugkeer op het hoogste niveau tegen de buur (2-0). Paars-wit speelde ronduit dramatisch. Ja, er moeten nog verscheidene nieuwkomers ingepast worden en geroeid worden met de Riemer die het heeft, maar de vraag dringt zich op of deze Deen weet waarmee hij bezig is. De club uit het Astridpark heeft de langste voorbereiding van alle teams achter de rug, maar het leek alsof de spelers nog nooit samen op een veld hadden gestaan. Gelukkig voor Coecke en Vandenhaute paste Union zich na de rust aan het niveau van de bezoekers aan.
Racing Genk degradeerde RWDM meteen tot een degradatiekandidaat. De club van de Amerikaan John Textor had de voorbije week opzien gebaard door zijn technische staf wandelen te sturen nog voor de competitie was afgetrapt. En dat na een vriendschappelijke overwinning tegen Olympique Lyon, een andere club van Textor. In Frankrijk is Textor al tegen de muur gebotst, in Brazilië prijkt Botafogo – ook al een team van hem – echter afgescheiden aan de leiding.
De vierde deelnemer aan Play-off 1 miste wel zijn start. Club Brugge was dominant tegen KV Mechelen, maar puurde daar te weinig echte doelkansen uit en mocht blij zijn dat het een puntje pakte. Simon Mignolet stond niet te best opgesteld bij een fraaie vrije trap van Rob Schoofs en de overhaaste zoektocht naar de gelijkmaker bood KV de kansen om de partij te beslissen. Lauberbach liet twee punten liggen, maar maakte het grote probleem van blauw-zwart overduidelijk: een gebrek aan snelheid in het hart van de defensie (1-1).
En er was de gelijkmaker van Club. Heel België, behalve de Brugse fans, vond het geen penalty. ‘Als je hier penalty voor fluit, moet je veel penalty’s fluiten’, was zowat het meest positieve commentaar. Neen dus. Als je hier voor fluit, zullen de verdedigers hun handen thuis houden. Een tegenstander omknellen of omtrekken, is een overtreding. Het reglement is duidelijk. Wim Reyers zei het decennia geleden al: pinantie is pinantie. Maar dan ook altijd en overal.
AA Gent begon met zijn nieuwe eigenaar wel met winst aan het seizoen. 3-2 tegen KV Kortrijk, dat door de meeste waarnemers al tot tweede klasse werd veroordeeld. De twee tegentreffers maakten vooral duidelijk dat de Buffalo’s defensief kwetsbaar zijn.
Sint-Truiden bezorgde het Standard van Carl Hoefkens meteen een eerste nederlaag. Dankzij een late maar bijzonder knappe uithaal van Koita. Nog meer goed nieuws uit Limburg: de shirts met die vreselijke, bruine blokken zijn verdwenen. Er fladderen opnieuw Kanaries op Stayen.
En hoe kan het ook anders, behalve in Brugge was de arbitrage vooral in Charleroi weer de gebeten hond. De twee trainers, Mazzu en Brys, briesten vanouds. In een beschaafd voetballand zouden ze prompt enkele weken in de tribunes zitten, maar hier zijn arbiters en videorefs voortdurend aangeschoten wild. Terecht of ten onrechte, maar ze gaan echt niet beter fluiten van al die kritiek. En o ja, was de grootste dwaasheid van het weekeinde niet de strafschop voor het ‘rugspel’ van Jan Vertonghen? Gelukkig een stommiteit zonder consequenties.
EUROPA
Worden het spannende weken in Europa? De Uefa lijkt het ernstig te gaan menen met de eigen regels van financiële fairplay. Niet alleen Anderlecht en Antwerp maar ook Chelsea werd met een boete bedacht en Juventus werd zelfs een jaar uitgesloten van Europees voetbal. Wat met de grootste zondaar van allemaal: Champions League-winnaar Manchester City, dat door de Premier League van maar liefst 115 overtredingen werd beschuldigd?
Jordan Henderson presenteerde zich de voorbije jaren in Liverpool als een voorvechter van lgtbq-rechten. Toen Saoedi-Arabië zich met een zak petrodollars aanbod, gooide hij zijn principes echter meteen over boord. Helemaal ontluisterend was dat zijn nieuwe club op een foto van de kapitein van de Reds zijn veelkleurige armband bedekt had.
En dé vraag van deze zomer: waar gaat Romelu Lukaku straks voetballen? Big Rom lijkt aardig op weg naar de ereprijs eigen ruiten ingooien.
WERELD
De vlucht naar Saoedi-Arabië lijkt niet te stoppen. Dit is andere koek dan de uittocht naar China van enkele jaren terug. Dit gaat om heel wat meer spelers en vooral vaak ook om jongens die nog niet op de weg terug zijn.
Kylian Mbappé – dé transfersage van deze zomer – hield de boot af, ondanks een bod van 300 miljoen euro van Al Hilal aan PSG. Het transferrecord staat overigens nog steeds op naam van de Parijzenaars (222 miljoen voor Neymar). 300 miljoen euro is waanzin voor een voetballer, maar nauwelijks 0,2 % van de jaarlijkse winst (160 miljard euro) van Saudi Aramco, het oliestaatsbedrijf van de zandstaat.
Kroonprins Mohammed bin Salman (MBS) wil het voetbal niet alleen misbruiken om aan ‘sportswashing’ (het opsmukken via de sport van het imago van een land dat vooral bekendheid geniet vanwege zijn religieus extremisme en dit jaar al 61 executies uitvoerde) te doen, maar ook de eigen jeugd afleiding van de politiek te bezorgen. Hij wil daar niet alleen transfers voor gebruiken. Saoedi-Arabië gaat ook nieuwe voetbaltempels bouwen in Riyad, Jeddah, Damman en Qiddiya voor de Asian Cup 2027 en organiseert dit seizoen de World Cup voor clubs.
Het Europese topvoetbal davert alvast op zijn grondvesten. MBS is een concurrent met onmetelijk diepe zakken en wordt geenszins gehinderd door de (Europese) regels voor financiële fairplay. Saoedi-Arabië kan de markt nog maar eens compleet verstoren.
