zaterdag, november 23

Raf Willems sprak met Charles De Ketelaere (2)

Pinterest LinkedIn Tumblr +

IK LEGDE MIJN LAATSTE EXAMEN AF OP DONDERDAG EN BOOD ME OP VRIJDAG AAN VOOR MIJN EERSTE TRAINING MET DE A-SELECTIE

 

Toen studeerde ik ook af in de humaniora. Ik volgde de afdeling Wiskunde-Wetenschappen en uitgerekend op de speeldag van de Champions Youth League tegen Atletico Madrid viel ook mijn examen wiskunde. Op een dinsdag in december, het belangrijkste van mijn richting. Club liet dat examen verzetten, maar ik kwam niet van de bank. Dan is mijn mama toch bij Club een beetje op tafel gaan kloppen: eerst de studies afronden en dan pas de focus op het voetbal. Op een donderdag in juni 2019 legde ik mijn laatste examen af op vrijdag volgde al de openingstraining met de selectie van het eerste elftal. Ik zag toen wel de toekomst en probeerde als jongere een plaats in de A-kern te veroveren. Van dan af ging het heel snel voor mij.

 

Ik belandde dus in de A-selectie als aanvallende middenvelder op de tien. Een technisch goede voetballer, die veel vooruitdenkt met zijn linkervoet. Dan probeer je sterk te trainen, maar stel je toch vast dat op jouw positie in dat ijzersterke Brugse middenveld Ruud en Hans staan. Ik mocht debuteren in de bekermatch op Franc Borains. Dat beviel blijkbaar de coach en één maand later kwam ik binnen langs de grote poort: tegen PSG in de Champions League. In januari 2020 was het dan helemaal raak: ik startte in de basis tegen KV Kortrijk.

IK HOU VAN KAI HAVERTZ EN CRISTIANO RONALDO

Hoe zie ik mezelf als voetballer? Ik bezit wel technische bagage en probeer altijd ‘vooruit’ te denken. Ik neem graag risico’s in het spel. Eigenlijk vergelijk ik me graag met Kai Havertz. Dat is misschien hoog gegrepen want ik weet ook wel dat Havertz het winnende doelpunt heeft aangetekend voor Chelsea in de finale van de Champions League tegen Manchester City. Ik volg hem al lang. Tijdens onze eerste voorbereiding met Club diende ik een blad in te vullen naar wie ik opkeek. Ik schreef toen ook al: Kai Havertz. Zijn niveau ligt hoger dan het mijne, hij is ook twee jaar ouder dan ik, maar hij bezit zowel snelheid in de diepte als snelheid aan de bal. Mijn idool als kind? Cristiano Ronaldo. Een indrukwekkende atleet! Wat hij niet heeft bereikt met Real Madrid. Door hem werd ik Realfan.

 

IK BEN EEN INTUITIEVE VOETBALLER EN HOU VAN EEN VRIJE ROL

 

Ik ben zeker een intuïtieve voetballer. Ik weet immers vooraf niet wat ik ga doen. Dat is misschien een werkpunt voor mij. Iets meer nadenken voor ik een beweging inzet. Nu probeer ik vaak iets uit waardoor ik nog veel balverlies lijdt. Ik tracht altijd vooruit te voetballen. Hoe ontstaat mijn chemie met Noa Lang? Ook op gevoel. Ik weet dat wanneer hij de bal ontvangt, hij ook vooruit probeert te denken. Hij zoekt vaak de moeilijkste oplossing. Daardoor creëren we veel kansen samen. Ik zoek onmiddellijk de diepte en hij geeft dan vaak de bal. Soms blijf ik ook uit zijn ruimte als hij zijn één tegen éénacties opent, want dan weet je dat die een kans maken.

Op Anderlecht, tijdens de kampioenenmatch van 2019-’20 die op 3-3 eindigde, konden we man op man spelen. Waardoor we prachtig voetbal brachten, misschien wel het mooiste van het voorbije seizoen toen we na de pauze naar 1-3 uitliepen en kans na kans produceerden.  Dan zag je dat het iets speciaal kan worden tussen ons. We voelen ons het best in die vrije rol.

TEGELIJK BEN IK COLLECTIEF INGESTELD EN ZIT HET DNA VAN CLUB IN MIJ

Ik heb dus geleerd om harde tackles te ontwijken en kom altijd zonder angst het veld op. Ik hou van gezonde spanning, stress is mij volkomen vreemd. Ik speel zelfs het best als ik onder een beetje spanning sta bij topmatchen. Ik ben echt een speler voor de grote uitdagingen: wedstrijden in volle stadions tegen topclubs. Daar kijk ik gewoon naar uit. Ik kan daar ook snel de knop in mijn hoofd omdraaien. Toen ik op Zenit Sint-Petersburg in de laatste minuut de winnende 1-2 op het bord trapte, gaf me dat persoonlijk veel zelfvertrouwen om verder in mezelf te blijven geloven. Tegelijk wist ik dat de weg nog lang zou zijn, want het weekend daarvoor zat op Standard zelfs niet in de selectie. Ik was met andere woorden nog geen basisspeler.

 

Ik blijf mezelf ook inprenten dat ik er nooit mag denken dat ik er al ben. Een ander werkpunt: op het juiste moment de juiste keuze maken en niet altijd de moeilijkste denkbare pass proberen te geven. Soms is het beter om het simpel te houden. Ik wil ook nog meer beslissend worden, eigenlijk moet ik dat elke week kunnen zijn. Tegelijk ben ik van nature een ploegspeler en zoek ik niet de individuele demonstratie, het collectief telt voor mij. Ik probeer dus eerder de assist te geven dan zelf te scoren. In mij steekt van onder tot boven het DNA van Club. Vijf jaar geleden liep ik nog als fan vanuit de Spionkop het veld op tijdens de kampioenenviering van 2016. En nu sta ik er zelf. Soms kan ik dat nog niet bevatten. Dat geeft me toch echt een geluksgevoel: in de eerste ploeg van je favoriete club vaste waarde zijn. Dat is echt iets speciaals. Dat hield ik niet voor mogelijk toen ik nog in de tribune stond tussen mijn vrienden. Het leek een verre droom voor mij, maar ik dacht niet hem werkelijkheid te zien worden. Mijn favoriete Clubspelers? Dat waren de jongens met sierlijkheid in de benen zoals Odjidja, Donk, Refaelov en Vazquez.

IK LEERDE DARTS EN SCHAKEN OM MIJ TE ONTSPANNEN EN MIJN BREIN TE STIMULEREN

Wat als…ik niet zou zijn doorgebroken als voetballer? Dan zou ik een universitaire opleiding hebben gevolgd. Ik probeerde dat nu ook al enkele keren. Tijdens de lockdown schreef ik me in voor de richting Rechten. En ik legde twee examens af met goed gevolg: 14 en 16 op 20. Dan lukt het me, in normale tijden kan ik me onvoldoende concentreren. Het seizoen voordoen deed ik hetzelfde, maar slaagde ik niet. Ik ben nog jong en heb heel veel behoefte aan rust tijdens het seizoen.  Ik heb wel andere interesses dan voetbal. Zowel geschiedenis, biologie als geneeskunde boeien mij. Ik lees graag een boek en dat mag gaan over het oplossen van moorden. Ik zou best een criminoloog kunnen zijn.  Tegelijk is sport mijn leven. Ik hou ook van darts, dankzij het succes van ‘Dancing Dimi’. Dat ontspant mij. Net als het schaken. Ik leerde het via video’s op you tube. Het stimuleert het brein. En dat is ook goed voor een voetballer. Ik hou echt heel veel van Club en dat zal nooit veranderen.

 

 

 

Share.

About Author

Raf Willems (1960) noemt zichzelf voetbalschrijver met een boekenkast. Hij is uitgever en auteur van meer dan 40 boeken over ‘voetbal met een knipoog naar geschiedenis & samenleving’ en schreef voor het Nederlandse weekblad Voetbal International (1995-2000), de krant NRC Handelsblad (2001-2006) en de website Stichting meer dan Voetbal (2008-20014). Sinds 2014 Initiatiefnemer van voetbaldenktank & onlineplatform De Witte Duivel.

Leave A Reply