zondag, december 22

Axel Witsel, wordt hij opnieuw de stille kracht achter ‘briljant Belgium’?

Pinterest LinkedIn Tumblr +

 Axel Witsel scheurde begin januari 2021 zijn achillespees. Hij mocht een kruis maken over EURO 2020. Zo klonk het overal. Een achillespeesblessure is bijzonder ernstig. Enkel Witsel zelf geloofde er nog in en hij startte met de moed der wanhoop aan zijn revalidatie. Die beëindigde hij tot ieders verbazing in de loop van deze week. Hij wordt morgen opgenomen in de selectie van de Rode Duivels voor ‘Denemarken’. Haalt hij ook zijn 111de interland? Dan mag inderdaad van een ‘medisch mirakel’ worden gesproken. Na het WK 2018 in Rusland werd hij door de internationale media geprezen als de stille kracht achter ‘Brilliant Belgium’, het briljante België.

‘Brilliant Belgium!’ Wat een treffende bedenking van de BBC nadat de Rode Duivels met 2-0 de Engelse Three Lions hadden verslagen in het duel om de derde plaats van het WK 2018 in Rusland. Een bijzonder aangename partij om volgen, vooral voor de neutrale liefhebber. Met kansen langs beide zijden om pakweg op 5-2 te eindigen. Dankzij de vermogen tot voetballen van de twee teams.

‘Briljant Belgium’ drukte zijn stempel op Rusland 2018. Niet eerder bracht de nationale ploeg op het hoogste niveau creatiever, intelligenter en doelgerichter voetbal voor het voetlicht.

Een plaats in de geschiedenis

Het Oostenrijkse Wunderteam van 1934 (van coach Hugo Meisl en spits Matthias Sindelar), de Magic Magyars van 1954 (van coach Gusztav Sebes en linksbuiten Ferenc Puskas), het Nederlands totaalvoetbalelftal van 1974 (van coach Rinus Michels en spits Johan Cruijff), Socrates’ Seleçào van 1982 (van coach Telé Santana en middenvelders Zico én Socrates) wonnen de belangrijkste voetbaltrofee niet, maar overleven wel in de geesten.

Zo sprak Falcao, de andere middenveldstrateeg van Brazil 1982, vier jaar geleden naar aanleiding van het WK 2014 in Brazilië bij een terugblik de gevleugelde woorden: ‘Brazil lost that Italy game in 1982 but won a place in history.’

Een plaats verdienen in de geschiedenis, dat doe je omdat je met je voetbalopvattingen de harten van de mensen steelt over de hele planeet.

Datzelfde is gebeurd in Rusland 2018 met het Belgische Beautiful Team van coach Roberto Martinez en spelmaker Eden Hazard. De Rode Duivels hebben wereldbekergeschiedenis geschreven. De stille kracht achter ‘brilliant   Belgium’, dat was echter Axel Witsel.

Al zag de internationale pers dat niet. Wie zag het eigenlijk wel?

Bindmiddel witsel

Axel Witsel behaalde in het treffen om de derde plaats tegen Engeland zijn 96ste interland. Daarmee evenaarde hij het aantal van Jan Ceulemans, recordhouder tussen 1991 en 2017. Enkel Jan Vertonghen stond en staat hoger genoteerd inzake optredens voor de nationale ploeg. Witsel werd in de herfst van 2018 de tweede Belg in de legendarische ‘Club van Honderd’. Vraag: was er iemand die het wist?

Die honderd hadden reeds veel eerder op zijn naam kunnen staan, mocht hij in 2009 geen schorsing van vier duels hebben opgelopen na een rode kaart tegen Bosnië-Herzegovina. Is er iemand die dit weet?

De media stonden er niet bij stil. Witsel zelf ook niet. Zowel publieke opinie als de pers stelden hem vaak in vraag en toch bouwden de bondscoaches Wilmots en Martinez – zeer uiteenlopend qua stijl en voetbalvisie – hun team steeds rond hem. Witsel fungeerde als bindmiddel tussen de linies. Men ziet hem zelden maar toch stelt hij zich vrijwel steeds aanspeelbaar op. Hij poneert zich als het rustpunt in de aanvalsdrang van de Rode Duivels. Zijn vader noemt hem om die reden ‘de mutualiteit’ want ‘op hem kan men altijd rekenen en hij verlegt met twee baltoetsen het spel.’

Engelengezicht met woede

Achter het ‘engelengezicht’ – ooit verkozen tot Waalse baby van het jaar – verbergt zich soms een verwoestende woede. Die ontbrandt om de zoveel jaar, zoals bij de affaire-Wasilewski – hij tackelde te wild en brak het been van de Pool tijdens Anderlecht – Standard in 2009 – of bij het totaal onnodig van het veld schoppen van een speler van Gibraltar in 2017. In het algemeen vertoont hij volwassen leiderschap, een kenmerk dat hij al vroeg ontwikkelde. Van zijn vader Thierry – zaalvoetbalinternational – leerde hij de beheersing over de bal. Zijn grootmoeder maakte de tocht over de oceaan vanuit Martinique en vestigde zich bij een Belgische vriend in Luik nadat haar man het vaderschap weigerde in te vullen.

Thierry trok naar het naburige Vottem en stichtte een gezin met drie kinderen. Axel werd genoemd naar Axel Foley uit Beverly Hills Cop, naar een vertolking van Eddie Murphy. Daar stopt elke vergelijking want een gekkebekkentrekker zoals Murphy is Witsel op het veld allerminst. Hij blijft in tegendeel vaak ‘onzichtbaar’ maar snijdt de aanvallen van de tegenpartij af op het juiste moment. Het ‘enigma’ laat zich zelden doorgronden. Intussen haalde Witsel wel meer dan honderd interlands. Is er iemand die dit wist?

Men weet intussen wel: de stille kracht achter ‘brilliant  Belgium’, dat is Axel Witsel.

En dat is de vraag die iedereen zich stelt: bereikt hij opnieuw die status?

O Belgisch voetbal | Raf Willems

Share.

About Author

Raf Willems (1960) noemt zichzelf voetbalschrijver met een boekenkast. Hij is uitgever en auteur van meer dan 40 boeken over ‘voetbal met een knipoog naar geschiedenis & samenleving’ en schreef voor het Nederlandse weekblad Voetbal International (1995-2000), de krant NRC Handelsblad (2001-2006) en de website Stichting meer dan Voetbal (2008-20014). Sinds 2014 Initiatiefnemer van voetbaldenktank & onlineplatform De Witte Duivel.

Comments are closed.