Status-quo van het futsal in België?
We starten met een positieve noot: bondscoach Roberto Martinez schaart zich volledig achter het zaalvoetbal in België en toonde dat ook door aanwezig te zijn op de kwalificatiewedstrijden van ons nationale KBVB-team.
De Belgische zaalvoetballiefhebbers die de kwalificatiewedstrijden voor het EK hebben gevolgd, zijn het erover eens dat er meer inzat in een groep met toch enkele kleinere zaalvoetballanden als Montenegro en Finland. Een tweede plaats in groep 7 was voldoende om ons te plaatsen. Het werd echter een bizarre reeks wedstrijden met enerzijds winst tegen groepswinnaar en futsalgrootheid Italië, maar anderzijds vermijdbaar verlies tegen Montenegro, waar slechts sedert 3 jaar geleden in competitieverband futsal wordt gespeeld.
Waar is het dan deze keer met die kwalificatie misgelopen? Het is immers te gemakkelijk om te blijven zeggen dat het de volgende keer beter moet. Het is reeds geleden van 2014 dat België zich kon plaatsen voor het EK, en dat was dan nog enkel omdat het EK toen in Antwerpen plaatsvond.
Ongelukkige voorbereiding
Het eerste slachtoffer waar meestal wordt op geschoten bij het onverwacht mislopen van een eindronde is de bondscoach en zijn sportieve staf. Het was voor coach Karim Bachar en zijn assistent Carmelo Nieddu hun debuut, maar hen valt weinig te verwijten. Opvallend was wel dat er van de kern van 14 internationals tijdens de wedstrijden slechts 8 of 9 werden gebruikt. Het moet gezegd dat er bij die kleine kern veel strijdlust en overgave aanwezig was.
De echte reden zit zeker voor een deel in het gebrek aan matchritme. Terwijl in heel Europa de competitie wordt verder gespeeld, is die in België en Nederland (maar die zijn automatisch geplaatst) stilgelegd. De clubs kregen de kans om eind januari de competitie terug op te starten, maar hebben die niet gegrepen. Eigenlijk onbegrijpelijk in een voor het zaalvoetbal in België zo’n belangrijk jaar. Mits de nodige coronamaatregelen had hervatten echt wel gekund, dat werd bewezen door andere indoorsporten als basket en volleybal.
Hierdoor kon coach Bachar zijn troepen enkel conditioneel voorbereiden en kreeg die voorbereiding toch wat zand in de wielen. Sommige spelers hebben dan in het buitenland nog wel een aantal wedstrijden afgehaspeld, maar de meerderheid lag stil, niet ideaal om dergelijke belangrijke wedstrijden voor te bereiden. Dit gaf onze kwalificatiekansen zeker een knauw.
Talent op komst of ter plaatse trappelen?
Het valt wel op dat het momenteel met Ahmed Sababti, Omar Rahou en Leonardo Carello Aleixo nog steeds de oudere spelers zijn die de ruggegraat van het nationale team vormen. Samen met doelman Moustafa Idrissi hebben zij een knappe reeks wedstrijden afgewerkt, maar het is toch opmerkelijk dat er voor de directe toekomst weinig jong talent in de wachtzaal zit. Ook in de clubteams in de hoogste afdeling van zowel KBVB als BZVB is de oudere generatie zaalvoetballers oververtegenwoordigd.
Het Belgische futsal heeft dringend een boost nodig, want we hebben de indruk dat we al een tijdje ter plaatse blijven trappelen zonder echt vooruitgang te maken. Zonder verdere professionalisering gaan we geen vooruitgang meer maken, maar net daar wringt het schoentje. In de praktijk zou er vooral meer moeten getraind worden, maar met nog teveel veldvoetballers in de rangen ligt dat bij veel clubs heel moeilijk. Of is in België het economische draagvlak simpelweg te klein voor 12 semiprofessionele clubs?
https://www.google.com/search?q=111+legendarische+voetbalhelden+dewitteudivel&rlz=1C1CHBF_nlNL881NL881&oq=111+legendaris&aqs=chrome.2.69i57j0i22i30j69i59j0i22i30.5559j0j4&sourceid=chrome&ie=UTF-8
