Estadio Vicente Calderón

Klik hieronder voor de PDF

Estadio Vicente Calderón

Overdekte autoweg

De kalendermaker van La Liga kan alvast geen gebrek aan gevoel voor geschiedenis verweten worden. Uitgerekend tegen Athletic de Bilbao, dat in 1903 aan de basis lag van zijn bestaan, neemt Atlético Madrid zondag afscheid van zijn mythische stadion. Vanaf volgend seizoen speelt Atlético in het fonkelnieuwe Wanda Metropolitano aan de andere kant van de stad.

Wat vooraf ging…

Na een nomadenbestaan van twintig jaar vindt het originele Athletic de Madrid (in 1903 opgericht door drie Baskische studenten als dochterclub van Athletic de Bilbao en pas sinds 1920 onafhankelijk) in 1923 met het Estadio Metropolitano in het Noordwesten van de stad een vaste stek. Ruim veertig jaar lang blijft dit de thuisbasis van de Madrileense volksclub. Begin jaren vijftig behaalt Atlético er ook zijn eerste successen. Die luiden echter ook het einde van een tijdperk in. De landstitels in 1950 en 1951 hadden zo’n forse toename van de belangstelling tot gevolg dat het stadion te klein werd en Atlético halverwege de jaren ’60 naar de andere kant van de stad verhuisde.

2 oktober 1966. Atlético Madrid – Valencia is de eerste wedstrijd van de ‘rojiblancos’ in het nieuwe Manzanaresstadion, aan de boorden van de gelijknamige rivier. Luis Aragonés, Paquito en ploegmaats behalen een verdienstelijk 1-1 gelijkspel tegen het hoger gequoteerde Valencia. Het stadion is dan wel ingespeeld maar lang nog niet afgewerkt. Er staan slechts drie tribunes in U-vorm en met open mond naar de rivier gericht waarlangs het verkeer over M30 de stad in en uit raast. Het zou nog zes jaar duren alvorens het stadion helemaal voltooid werd.

23 mei 1972. Onder het toeziend oog van el généralisimo Francisco Franco wordt het stadion officieel ingehuldigd. Vanuit zijn ereloge ziet de dictator hoe Spanje met 2-0 wint van Uruguay. De gapende opening aan de kant van de rivier is nu opgevuld door een hoog opgeschoten dubbeldektribune met 18550 zitplaatsen. Dit is het eerste stadion in Europa met uitsluitend zitplaatsen (62.000). Vanwege de ligging pal tegen de autoweg en de rivier mag het bouwwerk een waar kunstukje genoemd worden.

De tribune werd helemaal over de autobaan gebouwd met de rug letterlijk op de rechteroever van de Manzanares. Wanneer het vrachtverkeer onder het nieuwe bouwwerk raast, davert het tot op de bovenste ring. De wind heeft er nog vrij spel. Maar bij de zomerse temperaturen die middag in Madrid zorgt die voor een welgekomen afkoeling . Pas met de installatie van twee grote reclameborden naar aanleiding van Mundial in 1982, waarbij het stadion het decor was voor drie groepswedstrijden, werd de wind een beetje aan banden gelegd.

Naast Franco zit Vicente Calderón, de fiere voorzitter van Atlético die eerder ook lid was van Real Madrid. Toen Atlético in 1964 in financieel zwaar water zat en het ook sportief voor geen meter liep, werd Calderón tot voorzitter verkozen. Zijn eerste grote realisatie was de bouw van het nieuwe stadion dat al een jaar eerder (14 juli 1971) officieel naar hem werd genoemd. Calderón zou de volksclub niet enkel financiële stabiliteit bezorgen, hij zou ze ook naar sportieve hoogtes loodsen. Hij bouwde een nieuw sterrenelftal dat onder zijn voorzitterschap vier titels en drie bekers won. De kroon op het werk was echter de wereldtitel voor clubs in 1975 toen die sportief hoger aangeschreven stond dan nu.

Atlético is overigens de enige verliezende finalist van Europacup I die deze trofee won in een formule waarbij de Europese kampioen het rechtstreeks opnam tegen de Zuid-Amerikaanse. Atlético had de plaats ingenomen van Bayern München, dat geen zin had in een verre verplaatsing naar Zuid-Amerika. Na het 1-0 verlies op het veld van Independiente in Buenos Aires trok Atlético met een 2-0 zege voor 65.000 fans in een zinderend Vicente Calderonstadion de scheve situatie recht.

Calderón beef voorzitter van Atlético tot aan zijn dood op 24 maart 1987. Hij werd opgevolgd door de al even flamboyante als malafide bouwondernemer Jesus Gil y Gil.

“Twee jaar in de hel”

Onder het bewind van Gil y Gil werd het stadion verder aangepast – al zakte de capaciteit daardoor naar 55.000 plaatsen- en kende Atlético in 1996 een nieuw absoluut topjaar met titel- en bekerwinst.

Vier jaar later degradeerde Atlético naar de tweede klasse. “Dos años en el infierno”, (twee jaar in de hel) omschreven de fans hun gekrenkte trots. Niemand die toen kon voorspellen dat Atlético na zijn terugkeer in de Primera Division opnieuw zou aanknopen met zijn status van weleer. De volksclub legde stadsrivaal Real en het al even oppermachtige FC Barcelona het vuur aan de schenen. De oude tijden in het immer sfeervolle Vicente Calderón herleefden.

Woensdag 9 april 2014. Terugwedstrijd in de kwartfinale van de Champions League. Atlético Madrid –FC Barcelona. Vicente Calderón baadt in een heerlijke lentezon. De zitjes op de onderste ring waren nog nooit zo blauw, de rood-witte strepen op de bovenste ring zelden zo scherp afgetekend. Atlético mag dan als een volksclub door het leven gaan, de tegenstelling met het aristocratische Real gaat niet altijd op. Het lidmaatschap bij Atlético was lange tijd duurder dan bij de Koninklijke die dubbel zoveel socio’s telde. Maar de ligging in een arbeidersdistrict met veel industrie was er mee verantwoordelijk voor dat de club van de ‘colchoneros’ (de matrassenmakers) wel het etiket van volksclub kreeg.

Tot op vandaag straalt straalt Vicente Calderón autoriteit, grandeur en macht uit en maakt het zich op voor een nieuwe zinderende avond. Na de winst in de Europaleague in 2010 en 2012 is de ploeg nu nog in de running voor de allerhoogste trofee. Atlético verdedigt het een 1-1 gelijkspel uit de heenwedstrijd in FC Barcelona, waar het op de laatste speeldag van la Liga zijn tiende landstitel uit de geschiedenis zal veroveren. Het stadion vult zich langzaam en de gigantische rood-witte strepen van de drie aan elkaar gebouwde tribunes verdwijnen gaandeweg onder de binnenstromende massa. Als de aftrap wordt gegeven is Vicente Calderon helemaal volgelopen met 53.592 uitgelaten fans. Howard Webb, de nummer één onder de Europese referees, fluit de match op gang. Na amper vijf minuten veert het stadion op als Koke het enige doelpunt van de wedstrijd maakt. De thuisploeg treft nog drie keer het doelhout. Messi en co zijn die avond besluiteloos voor doel of stuiten op een superdoelman Thibaut Courtois. Manzanares houdt zijn adem in maar Atlético houdt stand en kwalificeert zich voor het eerst in veertig jaar voor de halve finale van Europacup I. De ontlading is enorm.

In de halve finale zal ook Chelsea op een stug Atlético stuiten.

Enkele dagen na het behalen van de titel , spelen de Rojiblancos in Lissabon de finale van de Champions League tegen aartsrivaal Real. De 4-1 nederlaag die pas helemaal op het einde van de verlengingen tot stand kwam, bleef niet al te lang nazinderen. Atlético had zijn verloren gewaande status teruggewonnen en werd zowel in la Liga als in Europa opnieuw een gevreesde tegenstander. En het Estadio Vicente Calderón een even gevreesde verplaatsing als in zijn vorige hoogdagen.

Woensdag 10 mei 2017. Atlético-Real, terugwedstrijd halve finale Champions League en de laatste Europese wedstrijd in Calderón. De thuisploeg staat voor de schier onmogelijke opdracht om de 3-0 nederlaag uit de heenmatch op te halen. Met uitzondering van de Atlético aanhang – en dat zijn er toch nogal wat- gelooft niemand in een ‘remontada’.

Saúl kopt een hoekschop in doel. Calderón davert en het water in de Manzanares klutst tegen de oevers. De Turkse ref wijst naar de stip na een fout van Varane op Torres. Griezmann zet de strafschop om. Calderón zindert. De Manzanares treedt buiten haar oevers. De hoop groeit. Calderón siddert en beeft. La Leyenda de Calderón krijgt weer vorm. Herinneringen aan de 4-0 twee jaar eerder worden levend. Tot Karim Benzema met een zelden vertoonde klasseflits het stadion het zwijgen oplegt. Eén minuut voor tijd doen ook de hemelsluizen dat. Bliksems verlichten de site. Het afscheid is dantesk, de legende weer begraven maar de herinnering aan het vibrerende ovaal is voor altijd.

Technische fiche

Naam: Estadio Vicente Calderon (van 1966 tot 1971 Estadio Manzanares)

Club: Atlético Madrid

Bouwjaar: 1964-1966 (helemaal afgewerkt in 1972)

Capaciteit: 54.851 plaatsen

Maximumcapaciteit: 62.000 plaatsen.

Toeschouwersrecord: 65.000 op 10 april 1975 voor de finale van de Intercontinentale beker (terugwedstrijd) tussen Atlético en Independiente (2-0)

Belangrijke wedstrijden in Vicente Calderon

Finale wereldbeker voor clubs

Donderdag 10 april 1975

Atlético Madrid – Independiente: 2-0

Doelpunten: 21’ Irureta 1-0, 86’ Ayala 2-0

Toeschouwers: 65.000

Scheidsrechter: Juan Robles (Chili)

(Atlético wint de Intercontinentale beker na 1-0 verlies in de heenwedstrijd mete en totaalscore van 2-1)

Halve finale Europabeker voor Landskampioenen (heenwedstrijd)

Woensdag 14 april 1971

Atlético Madrid – Ajax : 1-0

Doelpunt: 43’ Irureta 1-0

Toeschouwers: 40.000

Scheidsrechter: Gerhard Schulenburg (Duitsland)

(Ajax kwalificeerde zich voor de finale na een 3-0 overwinning in de thuiswedstrijd.)

Halve finale Europabeker voor Landskampioen (terugwedstrijd)

Woensdag 24 april 1974

Atlético Madrid – Celtic FC: 2-0

Doelpunten: 77’ Gárate, 85’ Adelardo 2-0

Toeschouwers: 64.000

Scheidsrechter: Rudolf Scheurer (Zwitserland)

(Atlético plaatste zich voor de finale na een 0-0 in de heenwedstrijd)

Halve finale Europaleague 2010 (heenwedstrijd)

Donderdag 22 april 2010

Atlético Madrid – Liverpool FC : 1-0

Doelpunt:9’ Forlán 1-0

Toeschouwers: 54.851

Scheidsrechter: Laurent Duhamel (Frankrijk)

(Atlético plaatst zich voor de finale na 2-1 verlies in de terugwedstrijd)

Halve finale Europaleague 2012 (heenwedstrijd)

Donderdag 19 april 2012

Atlético Madrid – Valencia CF: 4-2

Doelpunten: 18’ R. Falcao 1-0, 45’ Jonas 1-1, 49’ Miranda 2-1, 54’ Adrián 3-1, 78’ R. Falcao 4-1, 90’ R. Costa 4-2

Toeschouwers: 49.400

Scheidsrechter: Craig Thomas (Schotland)

(Atlético Madrid kwalificeert zich voor de finale na een 0-1 zege in de terugwedstrijd in Valencia)

Kwartfinale Champions league 2014 (terugwedstrijd)

Woensdag 9 april 2014

Atlético Madrid – FC Barcelona: 1-0

Doelpunt: 5’ Koke

Toeschouwers: 53.592

Scheidsrechter: Howard Webb (Engeland)

(Atlético Madrid plaatst zich voor de halve finale dankzij het 1-1 gelijkspel in de heenwedstrijd)