De Koninklijke Kunst van het Ontsnappen. Die is toch eigen aan het Real Madrid van coach Carlo Ancelotti. Dat gebeurde in het seizoen 2021-’22 liefst vier keer. Op vrijwel miraculeuze of zelfs onmogelijk geachte wijze in elke ronde van de knock-outfase: PSG in de achtste finale, Chelsea FC in de kwartfinale, Manchester City in de halve finale. In de eindstrijd tegen Liverpool FC bracht El Muro Thibaut Courtois een niet eerder op dat niveau geziene opvoering van onklopbaarheid door de eenzame man tussen de doelpalen ten tonele.
De Koninklijke Kunst van het Ontsnappen. De geschiedenis herhaalde zich in 2023-‘2024. In de achtste finale tegen Red Bull Leipzig in het eigen Estadio Bernabeu: na de gevleide 0-1 zege in de klassieke stad van Johann Sebastian Bach, miste de Belgische Leipzigspits Lois Openda in het openingskwartier twee riante mogelijkheden. Waardoor het bij een voor de thuisploeg even gevleide 1-1 bleef.
De kwartfinale tegen Manchester City in Madrid zorgde als vanouds voor een spektakelroute: 3-3, met zeer wisselende machtsverhoudingen. City opende na twee minuten met een vrije trap via Bernardo Silva, de witte brigade sloeg binnen de tien minuten terug met twee dwarrelende doelpunten: een via het lichaam van City-verdediger Dias afgeweken ongevaarlijk schot van Camavinga en een rollertje van Rodrygo. Terend op een balbezit van meer dan zestig procent gooide City opnieuw het roer om in vijf dolle minuten diep in de tweede helft met goals van Foden en Gvardiol. Met een prachtige volley van de op rechts volledig vrijstaande Valverde bracht Real de stand tien minuten voor tijd toch nog in evenwicht.
In het Etihad Stadium kreeg Real net als in de halve finale van het seizoen ervoor (4-0 nederlaag) geen voet aan de grond: 68% procent balbezit voor City; 33 doelschoten versus acht; cornerverhouding achttien tegen één. Alleen bleven de doelpunten deze keer uit. Tenminste de lichtblauwe, want Rodrygo counterde al na twaalf minuten naar 0-1. Het duurde tot een kwartier voor tijd eer Kevin De Bruyne de meer dan verdiende ‘verlengingen’ voor City uit de brand kon slepen.
Daarin bleef het spelpeil ongewijzigd, net als de stand. Andrey Lunin, de Oekraïense vervanger van de langdurig geblesseerde Courtois, toonde zich vervolgens in de strafschoppensessie ijzig kalm en stopte de pogingen van Silva en Kovacic.
In München sneed Vinicius bij de eerste tegenaanval scherp in op de uitmuntende dieptepass van Toni Kroos die de Bayern-defensie aan flarden scheurde. Van net buiten de middencirkel vrijwel uit stilstand gegeven na vier kleine stapjes voorwaarts en met precies voldoende snelheid tussen drie tegenstrevers in. Zelfs de zich immer breed makende en imponerende Neuer had geen verhaal. Bayern keerde de partij in het eigen voordeel en stevende af op winst, maar een compleet onnodige beginnersfout van Kim op Rodrygo verplichtte de scheidsrechter de bal op de stip te leggen. Zeven minuten voor tijd, een kolfje naar de hand van Vinicius Junior.
Het scenario van de terugmatch leek bijzonder veel op dat van het ‘wonderseizoen’ van 2021-’22. Na een 4-3 nederlaag in Manchester leidde City tot in minuut 90 met 0-1. In iets meer dan zestig seconden redde Rodrygo Real en Benzema klaarde de klus tijdens de extra times.
Bayern lag onder in de eerste helft, maar voetbalde vanaf het uur de beste mogelijkheden bij elkaar. Davies trapte met een diagonale bal de Duitse recordkampioen op voorsprong in de 68e minuut na een razendsnelle tegenstoot. Harry Kane liet na om het verdict te vellen. Toen het Realpubliek zich verzoende met de uitschakeling loste Neuer een hobbelend schot van Vinicius. De in Stuttgart geboren invaller Joselu tikte van dichtbij de vallende bal over de lijn. Drie minuten later beleefde de 34-jarige spits zijn ultieme gloriemoment nadat hij een voorzet van Rudiger met zijn scheenbeen in het doel schoof. De kwalificatie leek alweer onverwacht binnen.
In de laatste van de vijfhonderd en veertig bijkomende seconden gingen het licht uit onder de hersenpan van de weifelende grensrechter. Hij vlagde te vroeg voor buitenspel van Bayernaanvaller Mazraoui. De beelden bewezen nadien het tegendeel. En de keiharde gelijkmakende inknaller van Matthijs de Ligt werd geannuleerd. Ten onrechte. Real ontsnapte voor de zoveelste keer. Dankzij een scheidsrechterlijke dwaling. Het mag stilaan de kunst van het huis worden genoemd.
Laten we het nog eens over die Koninklijke Kunst van het Ontsnappen hebben: Los Blancos walsten over de oppositie in de kwalificatiegroep. Zes zeges op zes tegen Union Berlijn, SC Braga en Napoli. En toch…1-0 tegen Union Berlijn, doelpunt op de 94e minuut van Bellingham. 2-3 in de schaduw van de Vesuvius tegen Napoli, winnende treffer in de 78e minuut na afgeweken bal die via de lat tegen het hoofd van thuisdoelman Meret botste en zo tegen de touwen eindigde. 2-2 in eigen huis tegen dezelfde Italiaanse kampioen na 84 minuten …4-2 na de toegevoegde tijd via Paz en Joselu. 2-3 zege in de Duitse hoofdstad, met dank aan Caballos in minuut 89. Het werd het seizoen van de doorbraak van het jonge offensieve trio Bellingham-Rodrygo-Vinicius Junior. Opgeteld amper 85 jaar oud, samen goed voor veertien doelpunten in deze Champions League-editie. Respectievelijk vier voor Bellingham, vijf voor Rodrygo en vijf voor Vinicius Junior. Maar tussen deze drie uiterst getalenteerde veelzijdige aanvallers nestelde zich toch nestor Joselu, een klassiek geschoolde spits, met vijf goals. Waaronder de twee belangrijkste in de halve finale tegen Bayern München. Even herhalen: in de 88e en 91e minuut. Waarmee het Estadio de Bernabeu zijn reputatie alle eer aandeed. Die van de kunst van het ontsnappen. De Koninklijke Kunst van het Ontsnappen.
DE COACH CARLO ANCELOTTI
Signore Champions League. Of in het Spaans: Senor Champions League. Voor de vijfde keer mocht hij de Beker met de Grote Oren in ontvangst nemen. Na twee keer met AC Milan in 2003 en 2007, voor de derde maal met Real Madrid: 2014, 2022, 2024. Recordhouder van het aantal zeges als coach. En van het aantal Champions Leagueduels op de bank: 204. Hij bleef trouw aan zijn basisfilosofie. De feelgoodfactor van de topvoetballer. Die ervaring droeg hij mee uit de eigen succesvolle Milanjaren, waarin hij veel opstak van zijn de omwentelingsgezinde denkbeelden van zijn coach Arrigo Sacchi. Tot vandaag erkent hij de invloed van Sacchi in zijn werk. Die omschreef hem op zijn beurt na de halve finalezege tegen Bayern als: ‘de kampioen van de bank’. En hij prees zijn geduld, werkethiek, passie en zijn drang om zichzelf elke dag opnieuw te bewijzen ten aanzien van zijn spelers en zichzelf. De positie die hij altijd nastreefde in zijn groep was die van ‘vaderlijke vriend’ en ‘mentor.’ Opnieuw: net zoals Arrigo Sacchi het hem voordeed.
DE VEDETTE VINICIUS JUNIOR
Jeugdproduct van de beroemde volksclub Flamengo uit Rio de Janeiro. Evolueerde van typische Braziliaanse dribbelaar op de linkerflank tot volwassen aanvaller die op alle posities zijn stempel kan drukken. Al blijven zijn explosieve uitbarstingen als linksbuiten voor het meeste gevaar zorgen. Daarmee breekt hij gesloten formaties open. Bezit de klasse om de opvolger te worden van Messi en Cristiano Ronaldo en is dus kandidaat voor de Ballon d’Or. Is het belangrijkste aanspeel- en uitbraakpunt in het combinatie-omschakelingsvoetbal van het huidige Real. Scoorde op die manier in 2022 het winnende doelpunt in de finale tegen Liverpool FC. Werd het mikpunt van racistische spreekkoren in Spanje en reageerde daar met uitgesproken standpunten op. Hij voerde openlijk het debat tegen wat hij noemde ‘haatspeech’ en kreeg hiervoor wereldwijde steun van iconen uit de sportieve, culturele en politieke wereld. Omwille van zijn uitgesproken maatschappelijk engagement, ook in zijn thuisland Brazilië, werd hij in 2024 Unesco-ambassadeur. Pas de tweede speler die deze titel verwierf na Pelé.
DE TACTIEK
De filosofie van het huis: winnen is het belangrijkste. Meer zelfs: het is het enige dat telt. Om die reden heeft Real – in tegenstelling tot rivaal Barça – geen typische spelstijl ontwikkeld. De club gaat steeds op zoek naar de beste spelers voor een bepaalde positie en zoekt naar een coach die deze sterke karakters kan motiveren op zoek naar het resultaat. Voetballers van de Koninklijke staren zich niet blind op strakke systemen. Middenvelders als Modric en Kroos verkiezen vanuit het eigen inzicht de lijnen uit te zetten en aanvallers als Rodrygo, Bellingham en vooral Vinicius zoeken de vrijheid en inspiratie van het ogenblik. Ancelotti stimuleert dit gegeven en baseert zich enkel bij balverlies op een vastliggend concept. Daarom houdt hij niet vast aan een vastliggend stramien. Hij hecht veel belang aan defensieve stabiliteit. Hij kiest in de knock-out-confrontaties van de Champions League telkens voor een afwachtende houding, gebaseerd op een dubbele grendel in twee blokken van vier verdedigende spelers. Tegelijk rekent hij op de improviserende ‘omschakeling via combinatie’ van het aanvallende trio.
