De Bosuil. Geen stadion in België kent meer combinatie van cult en mythe. Op 1 november 2023 viert de Antwerpvoetbaltempel de honderdste verjaardag. Wie herinnert zich nog dat er tussen 1923 en 1988 liefst veertig officiële en twee officieuze interlands werden gespeeld? Waaronder 35 Derby’s der Lage Landen. Met tussendoor ook de halve finale van het EK 1972 tegen West-Duitsland voor een record van 60.000 toeschouwers. Voetbalschrijver Raf Willems brengt deze ‘vergeten geschiedenis van Rode & Witte Duivels in de Hel van Deurne’ opnieuw tot leven in tien afleveringen. In aflevering zeven dus over de bewust halve finale van het EK in 1972: Witte Duivels versus Mannschaft, die voor de gelegenheid in het ‘groen’ optrad.
België – West-Duitsland 1-2, 14 juni 1972, halve finale Europees Kampioenschap
Bondscoach Raymond Goethals en zijn ‘Witte Duivels’ keken naar hun moment van de waarheid na het ijzersterke parcours dat ze hadden gereden: Denemarken, Portugal en Schotland uitgeschakeld in de groepsfase en het grote Italië in de kwartfinale gewipt. De nationale ploeg speelde al een tijdje in het wit. Op vraag van de bondscoach. Officieel omdat zijn spelers elkaar beter zouden zien staan bij avondwedstrijden, een Goethalsiaans gezegde, zullen we maar zeggen. In werkelijkheid omdat hij hoopte dat België een beetje op Real Madrid zou lijken. De beslissing over het organiserende land van het Europees Kampioenschap werd destijds pas na de kwartfinales, met heen- en terugwedstrijden, genomen. Uit de vier deelnemers werd België door de UEFA gekozen. Leken Hongarije en de Sovjet-Unie haalbare kaarten, de ontrafeling van West-Duitsland was een ander paar mouwen. De Witte Duivels kenden pech bij de loting toen de Mannschaft als tegenstander tevoorschijn kwam. Bovendien ontbrak de beste Belgische voetballer van het ogenblik op het appel. In de kwartfinale had de Italiaanse bloedzuiger Bertini het been van Wilfried Van Moer aan flarden geschopt. Uit pure wraakmotieven nadat Van Moer de Duivels op 1-0 had gekopt. Zonder de spelmaker van Standard Luik miste het Belgische middenveld power, intelligentie en het vermogen om op balbezit te spelen. Bijna zestigduizend fans, bij wie vijftigduizend rumourige West-Duitsers, vulden de stokoude Bosuilkuip. Voor de pauze verloren de Witte Duivels de pedalen. Het middenveldtrio Verheyen-Docxk-Dolmans beperkte zich tot het afbreken van de door Beckenbauer en Netzer bedachte insnijdingen. In de 24 ste minuut rukte der Kaiser op vanuit het hart van zijn verdediging. Hij bediende keurig Netzer, die met een sluwe voorzet de altijd anticiperende doelman Piot tot grote twijfels noopte. Piot aarzelde enkele seconden, maar intussen murwde Müller zich tussen Dolmans en Thissen. Zijn achterwaartse kopbal dook in een boogje over Piot en onder de lat. Van dan af verhoogde de Mannschaft het tempo en brak via Hoeness en Heynckes uit over de flanken. De Belgische spitsen Van Himst en Lambert bevonden zich in isolement. Bij een zeldzame balcontrole haalden Schwarzenbeck en Breitner de schaar boven. De behoedzame Piot beperkte de schade tot 0-1. West-Duitsland keek de kat uit de boom, maar de te voorzichtige Belgische coach Goethals meed elk risico. Pas in de 68 ste minuut gooide hij de technisch vaardige Lon Polleunis voor de leeuwen. Drie Duitse tegenstoten later was het kalf verdronken. Een schuine pass van Netzer ontmantelde de witte muur en Müller strafte een aarzeling van Thissen onmiddellijk af.
Pas toen roerden de Duivels de aanvalstrom. Polleunis ontfutselde Wimmer de bal en knalde onhoudbaar voorbij Maier. De laatste tien minuten joeg België tevergeefs en zonder veel overleg op de gelijkmaker. West-Duitsland gaf de paniek geen kans. De Mannschaft hanteerde zowel het dominante circulatiespel als de snelle uitbraak als wapens. Beckenbauer zocht de diepte op Müller, Netzer bracht rust in het spel en monopoliseerde de bal in eigen rangen. Het onverwachte, maar bedachtzame inschuiven van Beckenbauer schiep een overmacht op de middenstrook.
De internationale pers dweepte met de West-Duitsers en schuwde na de 3-0 zege tegen de Sovjet-Unie in de finale geen superlatieven. De Engelse krant The Times juichte: ‘Het is een plezier om naar West-Duitsland te kijken. Ze brengen elegant en creatief voetbal dat hen ongekende mogelijkheden schenkt.’ De Witte Duivels wonnen de bronzen medaille tegen Hongarije voor een akelig leeg stadion. Amper zesduizend fans zagen op Sclessin hoe Hongarije met 2-1 werd geklopt. Dat was dus één tiende van de massa die voorbij de Bosuilloketten was gestroomd.
